Marlijn: "Ik herinner me niet wanneer ik voor het laatst blij was"

Als ik eerlijk ben, moet ik zeggen dat ik nog nooit van een dysthyme stoornis heb gehoord. Je moet vast vaker uitleggen wat het inhoudt? “Ja, een dysthyme stoornis is een zijtak van depressie. Makkelijk gezegd is het niet zo heftig als een echte depressie, maar het vervelende is dat het heel lang blijft. Er is pas sprake van een dysthyme stoornis als je meer dan twee jaar depressieve klachten vertoont.” Als ik dit hoor vind ik dat best heftig, maar je komt eigenlijk best wel open en vrolijk op me over. Wat merk je door de dag heen van de depressie? “Het is een tweestrijd in mezelf. Ik weet met mijn verstand dat iets leuk is, maar mijn gevoel doet er niet aan mee. Ik blijf me somber en ontzettend moe voelen, daardoor kan ik vaak niet genieten van dat wat leuk had kunnen zijn.”

Je hebt sinds 2 weken een vriendje! Voel je verliefdheid wel echt helemaal? “In het begin was ik gewoon heel erg verliefd, maar het vlakt wel snel af. Als we samen wat leuks doen, voel ik het wel weer. Mijn verliefdheid is veel minder heftig dan wat ik zie bij mensen om me heen. Gelukkig weet ik met mijn verstand dat ik helemaal in de wolken ben!” Dus eigenlijk is het zo dat je ‘goede emoties’ minder heftig ervaart? “Soms worden mensen topfit wakker en hebben ze echt zin in een nieuwe dag. Ik heb dat simpelweg niet. Als ik me opperbest voel, is dat alsnog maar een zesje. Op een slechte dag is dit dus zwaar onvoldoende.”

ik vond het prima om dood te zijn

Over het algemeen geef je je gevoel een zesje. Wat voel je dan op een slechte dag? “Dan voelt het net alsof ik de hele dag aan het hardlopen ben geweest. Al mijn reserves zijn op, ik kan niets hebben en het lukt me niet om energie op te brengen.” Bereikte deze slechte dagen een dieptepunt toen je een overdosis nam? “Ja, dit gebeurde op momenten dat ik me ontzettend afgewezen en alleen voelde. Ik kreeg bijvoorbeeld paniekaanvallen en moest hyperventileren tijdens mijn vakantie. De gedachte: ‘als ik niet eens meer op vakantie kan, dan hoeft het voor mij niet meer’ kwam zo sterk naar boven, dat ik het prima vond om dood te zijn.”

Misschien wel ondanks alles, geloof je toch in God. Hoe ga je daarmee om? “Ik ga elke week naar de kerk. Tegelijkertijd ben ik zeker wel eens boos op God, dan vraag ik me af waarom ik nou weer degene moet zijn die zich al jaren zo ontzettend slecht voelt. Ik vind het lastig, maar ik probeer gewoon te geloven dat er vast wel een reden achter zit. Ik geloof dat God goed is en dat Hij dit niet voor niets toelaat.” Als je dit even lijkt te vergeten, wat doe je dan? “Het helpt om te bidden, God te vertellen hoe ik me voel en mijn vragen bij hem neer te leggen. Daarna voel ik me vaak wel iets beter. Echt duidelijk antwoord op mijn vragen krijg ik niet, maar ik zie en voel God wel door situaties en personen om me heen.”

“Mijn hond is mijn maatje, door dik en dun”
Tijdens het interview gaat de bel en begint er keihard een hond te blaffen. Marlijn stelt haar hond Desma aan me voor: “Ik ben meer een poezenmens, maar aangezien Desma een chihuahua is, kan ze wel door als luidruchtige poes. Desma helpt me ontzettend. Ze luistert, stelt geen moeilijke vragen en is mijn maatje, door dik en dun.” Zijn er nog meer dingen die je kan doen of mensen met wie je kan praten waardoor het beter gaat? “Het is belangrijk dat ik veel rust pak en een vast ritme heb, anders ben ik al snel helemaal uitgeput. Ook kan ik goed praten met mijn vriendje en met mijn collega’s, die vragen regelmatig hoe het met me gaat.”

Wat doet de vraag ‘hoe gaat het nou echt?’ met je? “Ik denk dat die vraag stellen de beste manier is om iemand met een depressie te helpen. Wees er voor diegene, heb ontzettend veel geduld en vraag gewoon hoe het gaat. Vaak heb ik de energie niet meer om te doen alsof het goed gaat. Voor mij is het belangrijk dat juist op dat soort momenten mensen hun rug niet naar me toekeren. Probeer er voor iemand met een depressie te zijn in voor en tegenspoed!” Wat ik me nog afvraag is of je hoopvol bent over de toekomst. Je bent al langer dan 2 jaar depressief, denk je dat er een moment komt waarop je je weer kan herinneren hoe het voelt om blij te zijn? “Ja, tuurlijk! Ik ben er van overtuigd dat er een moment komt dat ik me weer echt gelukkig voel. Niet een zesje, maar een tien. Ik moet op dit moment heel veel doen op verstand, omdat mijn gevoel me in de steek laat, maar ik volg therapie en ik heb hoop op een toekomst waar ik me kan herinneren hoe het voelt om blij te zijn.”    

Marlijn woont met haar hond Desma in Wilsum, dichtbij Zwolle, in een omgebouwde schuur naast het huis van haar ouders. Ze start in februari met de koksopleiding en werkt nu al parttime als hulpkok in een restaurant.