Lize (19) en Maarten (19) zijn al vijf jaar samen: “Zonder God zouden we meer ruzie hebben!”

Hoe hebben jullie elkaar leren kennen?

Lize lacht even en zegt dan: “Op de meest cliché manier die je maar kan bedenken: in de tweede klas van de middelbare school. Ik moest naar een andere school, omdat het niveau te lastig was. Zo kwam ik bij Maarten in de klas.”

Wat was het eerste dat je dacht toen je Lize de klas in zag stappen?

 “Ik weet nog dat ik haar heel vervelend en druk vond,” lacht Maarten: “Ze leek me heel eigenwijs.”

Lize lacht mee en zegt: “De docent vroeg die eerste dag wie er wilde helpen met het uitdelen van de lesboeken. Ik dacht: ik ben nieuw, dus laat ik dat maar doen. Ik stond op en liep met een veel te grote stapel boeken naar de jongenskant van de klas. Daar zat Maarten op de eerste rij. Ik zei tegen hem: ‘Neem er maar een boek van af.’ Dat deed hij niet, hij zei: ‘Nee, geef me maar een boek.”

“Dat was ons eerste gesprek,” bevestigd Maarten lachend.

Wanneer sloeg de vonk dan over?

“Diezelfde middag al wel eigenlijk,” bekent Maarten: “Ik vond Lize heel leuk!”

Ik had helemaal niet door dat hij me leuk vond

Ze gingen met dezelfde bus naar huis en Maarten wilde die dag persé samen met haar naar de bus lopen. Lize weet nog dat ze dat heel leuk vond: “Op die manier hoefde ik niet alleen te reizen. Ik was alleen heel naïef en had helemaal niet door dat Maarten me leuk vond.”

Toch wilde ze Maarten wel beter leren kennen. Maarten: “De volgende dag stuurde Lize me een berichtje dat ze graag mee wilde naar mijn huis. Twee weken later waren we een dagje vroeg uit en zei ze: ‘Nou, ik ga met je mee naar huis.’ Ik vond het allemaal wel prima en zei: ‘Vooruit dan maar.’”

Hoe ging het verder na de eerste keer dat jullie afspraken?

Lize neemt het woord: “We bleven maar afspreken en dat viel mensen op. Iedereen dacht dat we verliefd waren, maar wij ontkenden dat. We waren gewoon goede vrienden.”

Hij heeft me nooit officieel gevraagd

Toch is het langzaam richting een relatie gegroeid, want inmiddels zijn ze al vijf jaar samen. “Maarten heeft nooit officieel gevraagd of ik zijn vriendin wilde zijn,” lacht Lize. “We hoefden ook niemand te vertellen dat we een relatie hadden, iedereen had het toch al door,” stemt Maarten in.

Jullie zijn dus al best lang samen. Hebben jullie trouwplannen?

“Jazeker! We willen volgend jaar in april trouwen,” laat Lize weten.

We zijn klaar om te trouwen

“Tegenwoordig wordt het raar gevonden als je op je 19e gaat trouwen,” zegt ze. “Dan horen we: ‘Zo jong en dan al trouwen, waarom wacht je niet even?’”

“Maar nu we al vijf jaar samen zijn, zijn we er wel klaar voor,” voegt Maarten eraan toe.

Lize bevestigt dat: “We zien elkaar nu maar één keer in de week. Dat is zo jammer. We willen het liefst een eigen thuis creëren nu.”

Hoe reageerden jullie families op jullie trouwplannen?

“Aan mijn kant van de familie zijn ze heel enthousiast. Ze vragen al heel lang wanneer we nou eindelijk gaan trouwen,” begint Maarten.

Ik zou wel even moet slikken als een vriendin van mij zou zeggen dat ze op haar 19e gaat trouwen

Lize vertelt dat dat aan haar kant van de familie wel anders is: “Bij mij vinden ze het een heel gek idee dat we gaan trouwen. Dat snap ik ook wel. Ik zou het ook vreemd vinden als een vriendinnetje van mij zou zeggen dat ze gaat trouwen op haar 19e. Dan zou ik wel even moeten slikken.”

“Maar voor ons was het wel duidelijk dat we echt wilden trouwen,” benadrukt Maarten. “We hebben er veel over gepraat en zijn er zeker van dat dit de juiste keuze is.”

Hebben jullie in die vijf jaar wel eens moeilijke dingen meegemaakt met elkaar?

“Natuurlijk,” bekent Maarten: “Maar dat zit hem vooral in de kleine dingen.”

Lize valt hem bij: “Ja, in ons examenjaar bijvoorbeeld: alles ging me makkelijk af, behalve Wiskunde. Dat was best wel een stressperiode voor mij en als ik stress heb, ben ik helemaal niet leuk.”

Als je zo doorgaat, maak ik het uit

En zo zijn er nog wel wat voorbeelden te noemen. Maarten: “Er zijn dan inderdaad wel eens periodes waarin je denkt: Nou, als je zo doorgaat, dan maak ik het uit.”

“Maar zover kwam het gelukkig nooit,” zegt Lize opgelucht: “We proberen naar elkaar toe te gaan als het niet lekker loopt.”

Maarten valt bij: “We kunnen dan best even boos op elkaar zijn, maar daarna is het ook weer snel goed.”

Betrekken jullie God dan ook in jullie relatie?

Maarten denkt even na en zegt dan: “Zeker. We zijn nu bijvoorbeeld op zoek naar een huis. We bidden ervoor en praten er ook over met onze christelijke vrienden en kennissen. We hebben het gevoel dat dat zeker helpt.”

God staat centraal in onze relatie

Ze merken dat God centraal staat in hun relatie. Lize: “Als ik bijvoorbeeld bij Maarten slaap, bidden en danken we altijd even. We bespreken onze dag met God en danken Hem dat we weer bij elkaar mogen zijn.”

Zou jullie relatie anders zijn als jullie Hem er niet bij betrekken?

“Absoluut!”, zegt Maarten overtuigend. Hij verduidelijkt: “Er zouden meer ruzies zijn, denk ik.”

Lize is het daarmee eens: “Dat denk ik ook. Als dingen bijvoorbeeld niet lekker lopen op mijn stage of als ik een minder fijn gesprek heb gehad, merk ik dat we er sneller over praten samen. God brengt ons dichter bij elkaar.”