Liften met twee onbekende Russen
Verslagen keek ik de Georgische grondstewardess aan. “Bedoelt u serieus dat mijn vliegtuig al is vertrokken?” Ze knikte instemmend. “Nog geen tien minuten geleden, het spijt me. ”En zijn er nog andere vluchten die vandaag richting hoofdstad Tbilisi gaan? “ik moet u teleurstellen, deze vlucht gaat maar een keer per dag. Ik raad u aan met de bus te gaan, die vertrekt een stad verderop.”
Taxi’s stonden er alleen niet bij de airport. Met de rolkoffer slepend achter me aan, liep ik terug naar de snelweg. Op de vluchtstrook probeerde ik taxi’s staande houden. Ze zaten allemaal vol. Bussen stopten niet. Na een uur tevergeefs wachten wist ik dat liften de enige optie was. Het stemmetje in mijn hoofd “Dat is niet slim als vrouw alleen” legde ik het zwijgen op. Moest ik hier soms de nacht in de greppel doorbrengen? Trouwens wachten tot de volgende dag was geen optie, ik had een interviewafspraak. Ik stak mijn hand wederom de lucht in en dit keer niet alleen voor taxi’s. Binnen vijf minuten stopte er een donkerblauwe auto van een voor mij onbekend Russisch merk. “Where go?”, zei de reeds kalende bijrijder terwijl hij zijn raampje piepend naar beneden draaide. Ai, deze mannen spraken enkel Russisch en Georgisch en kwamen niet verder dan vijf woorden Engels. Het lukte me ze duidelijk te maken dat ik naar de dichtstbijzijnde stad moest waar er een bus vertrok naar Tbilisi. “Oke, oke”. Hij maakte een handgebaar dat ik in kon stappen. Onverantwoord? Ik had geen keus. Ik stapte in en glimlachte beleefd om grapjes die ik niet verstond. Op een papiertje schreef ik waar ik heen moest. Ze zetten me keurig bij het busstation af en liepen zelfs nog met me mee om een kaartje te kopen. Soms loop je vast in je reis. Kan je voor je gevoel geen kant meer op. Dan is de keuze – ga je voor het geijkte pad of geloof je in je bestemming ongeacht de manier hoe je daar komt? Dit voorgeval in Georgië is een klein voorbeeld, toch laat het zien dat je als je in je bestemming gelooft– in dit geval letterlijk de hoofdstad omdat ik daar een belangrijk interview had – je daar alles voor over hebt om te arriveren. Zelfs bij vreemde mannen in de auto stappen met wie niet kan communiceren – iets wat ik in Nederland nooit zou doen met mijn nuchtere verstand. Een avontuur is een onverwachte spannende gebeurtenis. Daarvoor moet je de controle loslaten. Niet alleen geldt dat voor je werk, vakantie, liefde - ook God wil dat je een avontuurlijk leven leidt. Laat de controle los en geef je over aan hem. Ontzettend spannend. “De eerste stap is vaak het moeilijkst, daarvoor heb je de meeste moed nodig,“ zegt avonturier en Bear Grylls. “Er zijn worstelingen en twijfels, maar het bracht zo vaak licht op een donker pad, warmte op een koude berg en kracht in een uitgeput lichaam. Ik weet nog dat ik de top van de Everest opkroop en de sneeuw van mijn masker veegde om de ronding van de aarde te zien. Maar een eenvoudig geloof vinden dat mijn leven versterkt? Dat was mijn grootste avontuur.” Wat versterkt jouw leven? Maakt dat jouw leven niet eentonig en overmand is door eigen controle? Ik daag je uit – doe deze week iets eens geks en avontuurlijks. Waar wil je heen? Stap die denkbeeldige auto in met God. En laat hem aan het stuur. Onvergetelijke roadtrip gegarandeerd. Heb een avontuurlijk week! Arachne Wil jij jouw AVONTUUR-verhaal delen? mail beamredactie@eo.nl of app 0683673700.
