LIEFDESLUST: ‘Ik zat in de pray room en ik zag een beeld van Marijke in een trouwjurk’

“Marijke kwam mee met een gemeenschappelijke vriendin naar een jeugdavond in mijn kerk”, vertelt Welmer. “We kenden elkaar nog niet en hebben elkaar niet uitgebreid gesproken, maar we kwamen erachter dat we op dezelfde dag jarig zijn. Dat was toevallig.” Dus toen het zo ver was, twijfelde Marijke geen moment. “Ik stuurde hem een berichtje om hem te feliciteren. Zijn nummer had ik uit een WhatsAppgroep. Het contact dat we hadden was leuk, maar puur vriendschappelijk.” Allebei zaten ze in hun examenjaar op het vwo en allebei wisten ze niet precies wat ze nu zouden gaan doen. Marijke twijfelde of ze voor Youth With A Mission (YWAM) op reis zou gaan. “Ineens vroeg ze of ik met haar mee wilde naar een open dag”. Zo gezegd, zo gedaan. “Ik was nog even dat het ongemakkelijk zou worden”, zegt Marijke. “Van tevoren had ik een schietgebedje gedaan, maar al snel bleek dat we het goed konden vinden en dezelfde humor hebben.” Niet alleen Marijke was enthousiast na de open dag. Ook Welmer. Hij had altijd al de wens om naar Afrika te gaan, maar: “Ik heb smetvrees.” Marijke moet lachen. “Ik was bijvoorbeeld supervaak mijn handen. Uiteindelijk besloten we om allebei naar Zuid-Afrika te gaan. Daar is het hygiënischer en meer westers.” 

Allebei waren we nog aan het daten met iemand

De twee trokken steeds meer met elkaar op. Ze troffen samen voorbereidingen, hadden het over de eindexamens en gingen zelfs twee keer per week samen hardlopen. “Nou ja, hardlopen. We renden vijf minuten. Daarna gingen we wandelen en kletsen”, zegt Welmer. Maar ondanks de goede klik, slaat de vonk nog niet over. “Hij datete nog met een meisje en ik met een jongen. Het kwam gewoon niet in ons op.” Ze haalden allebei hun vwo-diploma, waren jarig en gingen op september op reis. Net zo makkelijk om dat feestje samen te geven, dachten de twee. Daarna begon het avontuur in Kaapstad. “We trokken daar minder met elkaar op dan in Nederland”, zegt Marijke. “De weken waren vol gepland met lessen en workduties. In het weekend deden we regelmatig roadtrips, maar we gingen allebei met andere mensen om. We spraken vaak eens per week af om ergens wat te gaan eten of drinken.”  De mensen om de twee heen zagen wat bloeien, vertelt Welmer. “Ze zagen dat we veel plezier hadden. Daarbij kwamen we al aan met zijn tweeën. In andere culturen denken ze soms sowieso al dat je een jongen en meisje samen wat gaan doen, ze al praktisch getrouwd zijn.” Langzamerhand gaan ze zich ongemakkelijk voelen. Passen ze inderdaad zo goed bij elkaar als de anderen zeggen? Dan maakt Marijke iets bijzonders mee. “Ik ging naar de wc en ineens zat de tekst ‘Je kan voor je voorkeur gaan, maar dan verlies je je beste vriend’ in mijn hoofd. Eigenlijk ging ik voor een soort worshipleader, maar ik wist dat God tot me sprak. Als ik daarvoor zou gaan, zou ik Welmer kwijtraken.” Op dat moment heeft hij een zelfde soort ervaring. “Ik zat in de pray room en ik zag een beeld van Marijke in een trouwjurk. Waarom zag ik dat? Ik zou nooit met haar gaan trouwen. Maar het beeld bleef terugkomen.” Dan scheiden, voor tweeëneenhalve maand, hun wegen. Welmer gaat naar de Seychellen en Mauritius, Marije naar Malawi. De avond van hun afscheid besluiten ze op te biechten wat ze meegemaakt hebben. “Toen bleek dat we het allebei hadden, hebben we samen gebeden. We wilden Gods wil volgen”, zegt Marijke. “Het was iets om over na te denken. Wel maakten we een commitment: we zouden er voor nu niemand tussen laten komen.”

Vond ze me wel echt leuk?

In de tweeënhalve maand daarna hebben ze nauwelijks contact. Eén keer per week hebben ze internet, maar nooit op hetzelfde moment. Meer dan een paar korte berichten op Facebookmessenger is het niet. “Daarna kwamen we weer terug in Zuid-Afrika voor de laatste twee weken”, vertelt Marijke. “We wisten dat het tijd was om het gesprek aan te gaan, maar dat stelden we precies een week uit. Het was alles of niets. Je kan dan niet meer terug, dus ik wilde wachten met beslissen tot we terug in Nederland zouden zijn. Ik wilde achteraf geen spijt krijgen, omdat het leven in Zuid-Afrika anders was.” Dat terwijl Welmer er over uit was dat hij met Marije verder wilde. “Ze had gezegd dat ze mij ook leuk vond, maar was dat ook echt zo? Zei ze dat ze wilde wachten om me niet te kwetsen?” Het avontuur werd afgesloten door een roadtrip met drie vrienden die ze daar ontmoet hadden. “Op een avond zaten we op een backpackersplek een film te kijken”, zegt Welmer. “Uiteindelijk bleven alleen Marije en ik over en ineens zoende ze me. Een dag later heb ik haar verkering gevraagd. En ze zei ‘ja’.”   Zin om het de familie te vertellen hadden ze allebei niet. Een spelletje steen, papier, schaar zou uitwijzen wie de boodschap mocht overbrengen. “Welmer mocht het vertellen. Op Schiphol aan alle ouders tegelijkertijd. En weet je wat ze zeiden? ‘Dat wisten we toch al’, haha.” Heb jij ook een romantisch verhaal dat je met ons wil delen? Stuur dan een mailtje naar beamredactie @eo.nl of stuur een WhatsAppje naar 0683673700.