Kirsten (19) werd 'Tienermoeder van het jaar': “Mensen zeiden dat ik een miskraam moest krijgen”

Enorme schok

“Op mijn achttiende werd ik zwanger van mijn dochter Kyra. Vlak voor ik de deur uitging, deed ik een testje, ter geruststelling. Maar deze bleek positief. Een enorme schok, ik was er totaal niet op voorbereid. Direct liep ik naar beneden om het mijn ouders te vertellen. Ook zij schrokken enorm, maar lieten de keuze volledig bij mij. Ik wist al snel dat ik het kindje wilde houden.”

‘Wat doe je jezelf aan?’

“Als je ouder bent, is iedereen blij met je zwangerschap. Ik voelde in de eerste weken juist veel boosheid van mijn omgeving. Dat is het rare aan een tienerzwangerschap: het lijkt alsof je niet trots mag zijn. Natuurlijk is het logisch dat mensen moeten wennen aan het idee, maar sommige opmerkingen gingen echt te ver. ‘Nu maar hopen dat je een miskraam krijgt’, kreeg ik te horen. Ik lachte die opmerkingen weg, maar voelde dat ze bloedserieus waren. Mijn leeftijdsgenoten waren heel begripvol. Het was vooral de oudere generatie die over me oordeelde.”

Eenzame tijd

“Zeker het begin van mijn zwangerschap was heel eenzaam. Mensen weten niet hoe alleen tienermoeders zich vaak voelen. Je leeftijdsgenoten herkennen niet wat je doormaakt, en van alle kanten komen oordelen. En hoewel mijn dochter hem nu één keer in de twee weken ziet, was de vader tijdens de zwangerschap ook niet betrokken. Ondertussen ga je zelf door een hele grote verandering, en kun je bijna nergens terecht. Gelukkig zakte de schok na een tijdje en kreeg ik veel steun van mijn ouders. We gingen er het beste van maken.”

Vooroordelen in het ziekenhuis

“Ondanks de fijne zwangerschap, werd mijn dochter heel ziek geboren. Ze heeft een maand in het ziekenhuis gelegen. Dat was een zware periode. Tot mijn verbazing kreeg ik ook vanuit het zorgpersoneel heel veel vooroordelen te horen. Ze zeiden dat ik te jong was, en hadden weinig vertrouwen in me.”

Stappen of voeden

“Gelukkig kwam mijn dochter erbovenop, en konden we eindelijk naar huis. Daar verliep alles goed, vooral dankzij de hulp van mijn ouders. Natuurlijk is het zwaar om leeftijdsgenoten een ‘normaal’ leven te zien leiden. Zij gingen tot vier uur ’s nachts de stad in, ik gaf mijn dochter op datzelfde tijdstip een flesje. Toch mis ik het niet heel erg. Ik heb een fijne groep vriendinnen om me heen, waar ik ook leuke dingen mee doe en die me begrijpen. Daarnaast studeer ik, heb ik een baan én ben ik blij met mijn dochtertje.”

Tienermoeder van het jaar

“Mijn moeder gaf me op voor ‘Tienermoeder van het jaar’. Ik moest een vragenlijst invullen over mijn situatie, en bleef uiteindelijk met drie finalisten over. Samen met de andere meiden en de jury had ik vervolgens een lunch. Dit was heel fijn, want je bent ineens met lotgenoten. Daarin voelde ik veel herkenning. Dit was voor mijn moeder de grootste reden om me op te geven.”

Niet bij de pakken neer zitten

“Met één derde van de stemmen werd ik uiteindelijk tienermoeder van het jaar. Dit had vooral te maken met mijn doorzettingsvermogen. Ik ben niet bij de pakken neer gaan zitten, heb mijn dochter een stabiele basis gegeven, maar ben ook mezelf blijven ontwikkelen. Ik ben blijven studeren en houd mijn sociale leven op peil. Omdat ik hierin een inspiratiebron was voor andere jonge moeders, heb ik uiteindelijk gewonnen.”

Geen vreselijk leven

“Ik heb veel zelfvertrouwen gekregen door mijn winst. Ik realiseerde me dat ik niet de enige ben die het goed voor elkaar heeft. In de media hoor je vaak horrorverhalen, van tienermoeders die in de bijstand komen of zelfs hun kind kwijtraken. Maar dit is juist bijna nooit de realiteit. De meerderheid van jonge moeders woont vaak nog thuis, gaat naar school en hebben een goed leven, maar die verhalen hoor je nauwelijks. Met mijn deelname hoop ik daarom ook het stigma te doorbreken: tienermoeders hebben geen vreselijk leven.”

Tienermoeder Naomi werd zwanger op haar 16e

Lees ook over:

Tienermoeder Naomi werd zwanger op haar 16e