Joris (21): “Door een scheuring in mijn kerk, verloor ik vertrouwen in mijn geloof”

Scheuring in de kerk

“Toen ik een jaar of veertien was, ontstond er een scheuring in mijn kerk. Ik ging naar een wat traditionelere kerk, waar volgens een aantal leden te weinig over Jezus werd gepraat. De oplossing was om een tweede dienst op zondag te hebben die minder traditioneel en meer gefocust op Jezus is. Dit ging in het begin heel goed: na de eerste dienst dronken we gezamenlijk een kopje koffie. Daarna ging een deel naar de tweede dienst en de andere helft naar huis.”

Klaar met de kerk

“Op een gegeven moment waren de leiders van de kerk het er niet meer over eens dat deze twee diensten naast elkaar konden bestaan. Hierdoor viel onze kerk uiteen. Een veilige plek viel weg en dat raakte mij. Ik vroeg me af hoe het kon dat christenen zo met elkaar omgaan, in plaats van normaal, fijn kerk hebben."

Ik verloor het vertrouwen in de kerk

"Als christenen zouden we een voorbeeld mogen zijn voor de wereld. Naastenliefde zou een belangrijke rol moeten spelen, maar dat deed het niet meer. Hierdoor verloor ik het vertrouwen in de kerk en moest ik er niks meer van weten.”

Piepklein, gloeiend vonkje in mijn hart

“In die tijd daarna besloot ik het geloof te laten. De kleine basis die ik voor mijn geloof had, viel weg door wat er was gebeurd in mijn kerk. In die tijd wilde ik zo min mogelijk met het geloof en de kerk te maken hebben. Ik raakte zelfs mijn Bijbel niet meer aan. De enige manier waarop God een beetje zichtbaar was in mijn leven, was tijdens het bidden voor het eten en op een christelijke conferentie waar ik jaarlijks naartoe ging. Door die twee dingen bleef er een piepklein vonkje in mijn hart gloeien.”

Christelijke school en vereniging

“Toen ik ouder werd, moest ik een studie en een school kiezen. Ik heb gekeken naar een school in Utrecht en besloot ook op de Christelijke Hogeschool in Ede te kijken. Mijn zus zat daar ook op school, dus het leek me een logische optie om te ontdekken. Toen ik daar kwam, voelde ik me direct prettig: de keuze was duidelijk."

Ik vond een plek waar het oké is om vragen en twijfels te hebben

"Het is een christelijke school, maar dat maakte me niet zoveel uit. Mijn zus zat in haar studententijd bij Navigators Studentenvereniging en ik hoorde daar toffe verhalen over. Ook kende ik in Ede weinig mensen en wilde graag meer mensen leren kennen. Daarom besloot ik te gaan kijken bij de introductieweek van die vereniging.”

Twijfel is oké

“Die avond bij Navigators heb ik een dienst meegemaakt en een kringmoment, waarin ik in gesprek kon met medestudenten. Het sloot precies aan bij waar ik naar op zoek was: een plek waar het oké is om twijfels en vragen te hebben over je geloof. Bij Navigators vond ik leeftijdsgenoten die mij begrepen, maar die ook met mij het gesprek aan wilden gaan over hoe ik naar God keek. Kritiek die ik had op de kerk en het geloof was nooit erg. Ik mocht er zijn zoals ik was; ook met mijn vragen. Er hing een fijne sfeer – nog steeds – en dat heb ik altijd gewaardeerd. Op deze plek heb ik de ruimte ervaren om te ontdekken hoe mijn leven met Jezus eruit mag zien en wie Hij is voor mij.”

Kerk versus gemeenschap

“Ik merkte in het eerste jaar van de vereniging dat ik vooral vragen stelde aan mensen. Vragen zoals: ‘Wie zijn God, Jezus en de Heilige Geest voor mij? Geloof ik überhaupt wel? Wat is genade?’ Deze mensen namen mij serieus en gingen met mij in gesprek. Zo heb ik ontdekt dat er een verschil zit tussen ‘de kerk’ en ‘gemeente zijn’."

Ik leerde accepteren dat God er écht voor mij is

"Navigators is voor mij gemeente: geen gebouw waar ik elke zondag heen ga, maar het ontmoeten van mensen die jou in je waarde laten. Een plek waar niks moet en alles mag. In die tijd ben ik gegroeid in mijn geloof. Ik pakte voor het eerst sinds tijden mijn Bijbel erbij en ging stap voor stap ontdekken over God. Langzaam leerde ik accepteren dat Hij er echt voor mij is.”

Spontane doop

“Toen ik dat had ontdekt, dacht ik erover na om me te laten dopen. De doop is volgens mij niet alleen weggelegd voor mensen die alles weten van de Bijbel. Jezus is voor mij gestorven en vergaf mijn zonden, dat wist ik zeker. Dat was voor mij genoeg reden om voor God te gaan en ik had besloten me te laten dopen. Ik werd door een vriend uitgenodigd om bij zijn doopdienst te zijn die twee dagen later was. Hij wilde graag dat ik erbij was, dus kon ik het niet maken om niet te gaan. Aan het einde van de doopdienst was er een oproep dat je naar voren mocht komen als jij je op dat moment ook wilde laten dopen. Aangezien ik in de periode hiervoor in mijn hoofd al de keuze voor God had gemaakt, zag ik dit als hét moment om het te laten zien. Ik had echt het gevoel dat God me riep om dat te doen, dus luisterde ik daarnaar.”

Ontdekken met God

“Nu -  twee jaar na mijn doop - is mijn leven met God nog steeds een uitdaging. De doop zorgt er niet voor dat ik ineens alles weet. Het voelde als startpunt, waarna ik actief ging ontdekken hoe het leven met Hem eruit mag zien. Zo hield ik meer tijd met God en mocht ik kringleider worden in de vereniging. Op die manier probeer ik God een plek te geven in mijn leven. Het gaat met ups en downs, maar mijn twijfel over het geloof is weg. Ik ben enthousiast om te ontdekken wat er uit mijn leven met Jezus te halen valt."

#ikkiesvoorjezus is een rubriek waarin we getuigenissen van jongeren delen om jou te inspireren in je geloof en te laten zien dat iedereen God op een andere manier ervaart. Zelf een (bijzondere) getuigenis? Mail ons op beamredactie@eo.nl of dm op www.instagram.com/eobeam

Beeld: RCreations