Jennifer (17) is bang voor lieveheersbeestjes: “Ik sloot me op in de wc”

Hoe de angst voor lieveheersbeestjes begon

“Toen ik jonger was, was ik eigenlijk altijd buiten. Ik was veel met dieren bezig en vond dat echt leuk. Lieveheersbeestjes waren toen nog helemaal m’n ding en ik holde er altijd achteraan. Toen ik een jaar of 8 was zei een vriendinnetje dat er een paar giftig waren, toen dacht ik al een beetje: hmm oké, dan laat ik die gewoon met rust! Maar 2 jaar later zei een ander vriendinnetje dat ze ook kunnen bijten, daar schrok ik van en werd angstig. Niet veel later werd ik echt gebeten door een lieveheersbeestje! Sindsdien ben ik doodsbang voor ze.”

Awkkk

“In de zomer was ik met het Leger des Heils op kamp. We waren met z’n allen in de grote zaal te bidden. Tijdens dit gebed zag ik op de rugleuning van de stoel voor mij een lieveheersbeestje zitten. Ik schrok heel erg, maar kon me gelukkig inhouden om niet te gillen of weg te rennen. Tijdens een gebed is dat namelijk wel heel erg raar. Maar de rest van het gebed kon ik me alleen maar focussen op het vliegend beest om me heen en niet in paniek raken. Niet heel chill. Zodra er “Amen!” werd gezegd, sprong ik op en sloot ik me op in de wc. Twee anderen kwamen achter me aan, ze dachten dat ik moest huilen omdat ik het gebed zo mooi vond! Het was heel gênant dat ik aan de kampleiding moest vertellen dat het kwam door een lieveheersbeestje en dus niet het gebed zelf...”

En nu?

“Inmiddels valt de angst mee, ik denk dat ik er overheen groei. Ik vind ze nog wel echt heel vies en ze kruipen overal. Een beetje wat andere mensen met spinnen hebben! Nu weet ik beter en weet ik dat lieveheersbeestjes niet kunnen bijten. Misschien was het een allergische reactie of een schokje ofzo. Maar het heeft wel blijvende impact op me.”