"Ik woon bij een gezin dat niet mijn gezin is"

Paul studeert Beeldende Kunst in Den Bosch en doet nu een minor in Zwolle. “Deze minor heet Liberal Arts en is gericht op zelfontwikkeling door beeldende kunst en filosofie. Van Brabant naar Zwolle reizen is veel te ver. Dus aan het eind van vorig collegejaar was het tijd om op zoek te gaan naar een kamer in Zwolle. Ik was nog nooit eerder in Zwolle geweest.” “Omdat ik er nog nooit was geweest en er wel mijn minor wilde volgen, organiseerden we met het Bijbelstudie-groepje van mijn studentenvereniging een uitje naar Zwolle. We bleven die avond slapen bij de ouders van een van de leden. Ik vertelde ’s avonds aan haar moeder – die ik dus helemaal niet kende - dat ik hier een half jaar kwam studeren en eigenlijk zei ze direct: “O, dan kom je toch gewoon hier wonen?” Later kwam haar man thuis en sleepte ze hem gelijk mee naar de gang. Toen ze 20 seconden later de huiskamer in kwamen zei ze: “Ja hoor, hij is het er mee eens, je mag hier komen wonen!”  Ontzettend gastvrij
“Het was fantastisch dat ze zo enthousiast en gastvrij waren, maar ik heb zelf nog wel even getwijfeld. Ik woonde in een studentenhuis, waar ik alle vrijheid had en nu zou ik bij een voor mij onbekend echtpaar in huis komen? Toch heb ik het gedaan. Het was maar een half jaar, het scheelde veel geld en het leek me wel leuk. Ik heb er geen spijt van!”

“Ze noemen me wel eens hun ‘vervangkind’. Ik help ze een beetje in de overgangsfase, want hun jongste dochter is net een jaar het huis uit. We eten elke avond met z’n drieën, we drinken regelmatig een koffietje en ik laat de hond uit. Ongemakkelijke momenten zijn er nauwelijks. Wel is het raar als de vader van mijn vriendin opeens boxershorts staat uit te zoeken en niet meer weet welke van hem zijn en welke van mij.”

“Het bevalt heel goed, maar ik vind het ook wel lekker om vanaf februari weer in mijn studentenhuisje in Brabant te wonen. Ik ben mijn 'vervangouders' heel dankbaar voor deze gezellige maanden.”