“Ik was hartstikke verliefd, maar verstond haar niet”
Met het strand tussen je tenen en de zon op je bol, dolverliefd. Vrolijk, vluchtig, spannend… en hopeloos in tranen als je weer naar huis vertrekt. Iedereen kent het fenomeen ‘zomerliefde’ wel. Wij op de redactie ook, dus daarom duiken we onze fotoalbums in op zoek naar onze oude vakantieliefdes! Vandaag de beurt aan redacteur Bas:
“Op 30 juli 1993 ben ik geboren. Middenin de zomervakantie dus. Sindsdien ben ik bijna ieder jaar op een andere plek jarig geweest. Zeeland, Ameland, Denemarken, Zweden, Sri Lanka, enzovoort. Maar mijn 15e verjaringsdag in Frankrijk blijft toch veruit de bijzonderste. Fiona heet ze. Ik had haar een paar dagen voor mijn verjaardag ontmoet in het zwembad. We keken elkaar aan en belandden direct in bloosbuien. Ik durfde niets te zeggen. Kon ook geen woord Frans. Dus zwommen we samen. Gingen we van dezelfde glijbaan. En lachten of bloosden we. Naast onze namen, wisten we niets van elkaar. Maar één ding wisten we zeker: we waren smoorverliefd. Het was geen grote camping, dus kwamen we elkaar constant tegen. Ondertussen had ik op mijn iPod Touch (eerste generatie) opgezocht wat “Jij bent mooi” in het Frans betekende. Dat zinnetje repeteerde ik in mijn hoofd. Tot ze op de avond van mijn verjaardag m’n hand pakte. En we samen neerploften tegen de hekken van het zwembad. Daar zaten we een kwartier. Zwijgend. Tot ik eindelijk de zin – die al dagen door mijn hoofd galmde - durfde uit te spreken: “Tu est tres belle”. Fiona keek op, glimlachte en kuste mijn lippen. Nu zijn we zeven jaar verder. Er is geen foto. Geen contact. En ik heb geen woord Frans aan mijn vocabulaire toegevoegd. Maar wat wel blijft, is de herinnering aan de kus. Mijn allereerste. Het beste cadeau ooit.” TEKST: BAS DERKS