''Ik verloor twee keer mijn moeder''

''Het is inmiddels een half jaar uit met mijn vriend. Het duurde best even voordat ik daar overheen was, al was ik degene die het uitmaakte. Ik wist niet goed wat ik aan moest met mezelf en met de tijd die vrijkwam. Opeens viel ik in een zwart gat. Ik was voor het eerst echt eenzaam. Want nadat mijn moeder overleed, kreeg ik al vrij vlot een relatie. Daardoor voelde ik in die tijd altijd dat er mensen om me heen stonden: ik was deel van een familie. Maar nu mijn relatie voorbij was, voelde ik me als een verloren kind. Zeker met de feestdagen in het vooruitzicht, voel ik me soms extra alleen. Vorig jaar vierde ik Kerst bij mijn vriend thuis, maar dit jaar vier ik het voor het eerst alleen met mijn vader. Daar zie ik tegenop. Ik waardeer de tijd met mijn vader extra sinds mijn moeder is overleden, maar op zo’n avond valt de lege stoel toch extra op. Ik moet al huilen als ik eraan denk. Toen ik een relatie kreeg, heb ik mijn schoonmoeder niet meteen tot moederfiguur gebombardeerd. Ze was heel anders dan mijn moeder. Toch probeerde ze altijd extra warm naar me te zijn. Ik was altijd welkom, ik mocht overal mee naartoe. Zelfs als mijn vriend niet thuis was ging ik soms langs bij zijn ouders, gewoon voor een kopje thee. Één dag zal ik niet snel vergeten. M’n vriend had thuis verteld dat ik opzag tegen moederdag, omdat ik op zulke momenten n iedereen hoor en zie over de #brunches en #qualitytime die ze hebben met hun moeder. Ik kan dat niet meer. Toen heeft mijn schoonmoeder mij meegenomen om te winkelen en uit eten te gaan. Die dag zal ik niet snel vergeten. Nu zie ik ze niet meer. Zijn ouders niet, zijn zusje niet. Als we naar dezelfde kerk gingen ofzo, dan zou ik tenminste nog eens af en toe een knuffel kunnen incasseren. Nu voelt dat raar. Wie fietst er nou bij zijn ex langs om te kletsen met diens moeder? Dat vertel ik mezelf, al zou ik eigenlijk niets liever doen. Ik mis de moeder die ik heel even had gekregen van God.’’ Het meisje op de foto is niet Irene.
Beeld: Pexels