'Ik maakte mijn leraar overspannen'

‘’Voordat ik aan de havo begon, deed ik TL. Bij de havo merkte ik gelijk dat de leraren anders waren. Ik was barbaars, puberaal en ik voelde me veel te stoer. Bij de TL waren leraren zulke leerlingen wel gewend. Op de havo leek het alsof ze daar niet mee om konden gaan. Ik ben niet op mijn mondje gevallen en wanneer er iets onrechtvaardigs gebeurt, voel ik de behoefte om daar iets aan te doen. Ik ging direct de discussie aan!’’ 

Het leek alsof hij altijd alleen mij eruit pikte

In Barts eerste havo-jaar kreeg hij een docent waar hij maar niet mee klikte. Twee botsende persoonlijkheden zorgden regelmatig voor problemen. ‘’Ik mocht die vent gewoon echt niet. Het leek alsof hij altijd alleen mij eruit pikte, zelfs als ik niks verkeerd deed. We daagden elkaar steeds kinderachtiger uit, vernederden elkaar en daardoor werden de irritaties  groter.’’  ‘’In mijn ogen deed hij dingen die leraren niet zouden mogen doen. Hij lachte een meisje uit omdat ze een bepaalde opdracht niet begreep en hij zei dat we achterlijk waren als we in dit schooljaar nog steeds niet wisten welke opleiding we wilden doen. Toen ik die dingen hoorde explodeerde mijn hoofd. Hij ging te ver. Ik zei daar wat van, omdat anderen dat niet durfden.’’ De ruzies tussen Bart en zijn docent putten iedereen uit, maar er leek eindelijk een eind aan te komen. ‘’Mijn ouders waren gefrustreerd na alle ruzies die ik met die leraar had. Ik was mijn respect voor hem verloren. Uiteindelijk besloot hij naar mij toe te komen om een gesprek aan te gaan en onze meningsverschillen op te lossen. Ik kon eindelijk mijn hart bij hem luchten, zonder dat hij me direct weg stuurde. Het leek te werken!’’

Ik wilde van hem af

‘’Toch kwamen de irritaties weer terug, de ruzies en woorden over en weer werden alleen maar erger. Door mijn ADHD ben ik wat explosiever in dit soort situaties. Alles in mijn lichaam gaf aan dat ik zijn leven ook ondragelijk moest maken. Ik wilde van hem af, ik was er klaar mee. Uiteindelijk heb ik in een ruzie geschreeuwd dat hij beter met pensioen kon gaan. Dat was de druppel.’’ Bart kreeg de dag na die ruzie het bericht van de teamleider dat de leraar overspannen een tijdje thuis wilde blijven. ‘’Ik hoorde dat hij er niet van kon slapen en het niet meer aan kon. Dat was een klap in mijn gezicht. Ik had hem overspannen gemaakt. Dat hoogtepunt om zijn leven zo zuur mogelijk te maken waar ik jaren naar streefde was nu bereikt. Ik weet achteraf dat de manier waarop ik dingen bij hem bracht, niet goed was.’’ 

Het hoogtepunt om zijn leven zuur te maken, was bereikt

‘’Toch heb ik niet helemaal spijt van wat er gebeurd is. Ik voelde de behoefte om op te staan voor anderen en hem terecht te stellen. Hij wilde mij hard aanpakken? Prima. Ik pak jou terug. Maar een ander die niks verkeerds doet en onzeker is zo aanpakken, gaat mij te ver. Ik weet, omdat ik christen ben, dat de manier waarop ik tegen hem tekeerging asociaal was. Ik had meer respect voor hem moeten hebben.’’ Toch weet Bart ook niet hoe zijn docent hem anders had moeten aanpakken. ‘’Ik heb een tijdje stagegelopen als docent en ik wist zelf niet hoe ik met al die puberale tieners om moest gaan. Hoe hij het anders had moeten doen weet ik niet. Sinds de ruzie heb ik hem ook niet meer gesproken. Ik weet wel dat als hij nu voor mij stond, we het waarschijnlijk zo kunnen bijleggen. Hij is ook gewoon een mens, besef ik steeds meer.“ Heb jij ook iemand die je totaal niet kan uitstaan, hoe ga je daar mee om? Deel je verhaal met ons en mail naar beamredactie@eo.nl of WhatsApp (0683673700) ons!