“Ik kreeg een burn-out toen ik 14 jaar was”

“Ik dacht dat het zo hoorde”

“Het begon eigenlijk al op de basisschool; hier werd me verteld dat de middelbare school heel zwaar zou worden. Dit had ik altijd onthouden. We gingen verhuizen en ik ging voor het eerst naar de middelbare. Door die uitspraak op de basisschool had ik helemaal niet door dat ik té hard mijn best deed en te veel op mijn tenen liep. Ik dacht dat dat zo hoorde. Mijn tweelingzus zat op een hoger niveau, ik had het gevoel dat ik hierdoor nóg beter mijn best moest doen en hele goede cijfers moest halen. Hierdoor, door de verhuizing, nieuwe mensen, een nieuwe school en een nieuwe kerk werd het me allemaal teveel.”

“Ik kon alleen maar huilen”

“Na anderhalf jaar kon ik echt niet meer en stortte ik helemaal in. In het begin was ik ‘gewoon’ ziek en kon ik niet naar school. Maar op ten duur was ik twee weken ziek, ging ik één dag naar school en was ik daarna meteen weer ziek. Voor ik het wist zat ik een hele maand thuis, met een paar dagen school ertussen. Op dat moment wisten we dat het niet goed was. Ik had ook niet perse griep, ik was gewoon op. Ik kon niet meer functioneren, was heel moe en ik kon alleen maar huilen.”

“Vriendinnen vonden dat het langskomen niet waard”

“In de maanden daarna heb ik vooral thuis gezeten. Het was een hele eenzame periode. Op die leeftijd zie je je vriendinnen vooral op school. Na een tijdje vonden zij het niet meer waard om berichtjes te sturen of langs te komen. Dat worden hele eenzijdige vriendschappen. Ik ben wat vriendinnen verloren.

Thuis deed ik weinig. Wat ik wel kon en veel deed was muziek luisteren. In die tijd bestond BEAM-radio nog, een heleboel christelijke artiesten hebben mij echt door die periode geholpen. Met veel omwegen heb ik uiteindelijk toch nog mijn diploma mogen halen. Inmiddels doe ik de studie die ik wilde doen en zit ik echt op mijn plek.”

“Ik weet waar mijn grenzen liggen”

“Ik moet nog steeds goed opletten dat ik niet teveel van mezelf vraag, maar ik weet inmiddels waar mijn grenzen liggen. Nu kan ik zeggen: ‘Ik wil graag met jullie chillen, maar ik weet dat het even niet slim is.’ Ik moet eerst voor mezelf kiezen. Dat ik er nog steeds moeite mee heb, heeft waarschijnlijk ook te maken met de slechte start die ik op de middelbare had. Toch is het in al die jaren al zoveel beter geworden. Ik kan steeds meer volhouden en alles wordt langzaam weer normaal.”

“De druk voor jongeren is hoog”

“Ik ben tienerleider geweest in mijn kerk en ik zie dat de druk voor jongeren tegenwoordig heel hoog is. Zeker ook omdat je de druk hebt van social media. Je moet altijd je beste leven leven. Ondertussen moet je je sociale contacten onderhouden én je best doen op school. Er is zoveel waar je aan moet denken om erbij te horen of om goed genoeg te zijn. Dat is op zo’n jonge leeftijd soms teveel.”

“Het wordt beter”

“Tegen jongeren met hetzelfde probleem zou ik willen zeggen dat het beter wordt. Ja, het kost tijd, maar het is niet egoïstisch om eerst aan jezelf te denken. Uiteindelijk is het leven beter als je voor jezelf zorgt en op je eigen grenzen let. Ik had in die periode echt niet gedacht dat ik het leven had wat ik nu heb: deze vrienden, deze studie. Het wordt beter, maar het kost tijd. Je staat er niet alleen voor!”