Ik kerstmis je: "Ik weet dat papa achter de wolken schuilt"

Naomi (16) verloor haar vader in 2016:

“Mijn vader was nooit echt gezond. Toch kwam zijn overlijden volledig onverwacht. Ik was bij mijn moeder en stiefvader toen we door mijn oom werden gebeld met het nieuws. Ik was helemaal in shock. Wat ik het meeste mis, is zijn relaxte houding en optimisme. Nu, vier jaar later, ben ik trots op hoe ver ik ben gekomen. Ik ben een halve wees, maar weet dat mijn vader er altijd is. Als ik Gods schoonheid in de natuur zie, weet ik dat papa achter de wolken schuilt. Ooit zal ik daar ook zijn. Tot dan, pap!”

Jonathan (16) en vriend Branden wonen 160 kilometer bij elkaar vandaan:

“We hebben elkaar leren kennen op het christelijke festival New Wine, zo’n vier, vijf jaar geleden. Vanaf het moment dat we elkaar zagen, waren we goed bevriend. Omdat we allebei ADHD hebben en op het speciaal onderwijs zitten, begrijpen we elkaar goed. Als er iets met hem is, zie ik dat direct. En andersom. Omdat we zo ver uit elkaar wonen, appen en bellen we regelmatig. Toch ontmoet ik hem het liefst in real life, dus zullen we maar snel een datum prikken? Ik hoop dat hij en zijn familie gezegend worden. Fijne kerst, Branden!”

Sara (16) ziet haar vader slechts een paar keer per jaar:

“Toen ik zes was, gingen mijn ouders op een heftige manier uit elkaar. Sinds de scheiding woon ik bij mijn moeder. Mijn vader zie ik af en toe, bijvoorbeeld in de schoolvakanties. Aan de ene kant mis ik hem als persoon, met zijn grapjes en muziek, aan de andere kant mis ik vooral een vaderfiguur. Het heeft even geduurd, maar inmiddels kan ik zeggen dat ik hem vergeven heb. Toch blijft het confronterend om met kerst niet als het perfecte plaatje aan tafel te zitten: een compleet, gezellig gezin. Op dat soort momenten zijn er gelukkig vrienden die me eraan herinneren dat ik altijd een Vader in de hemel heb.”

Katharina’s (24) familie woont in Oostenrijk:

“Toen ik vier jaar geleden mijn Nederlandse vriend leerde kennen, wist ik: ik vertrek uit Oostenrijk en ga hem achterna! Inmiddels woon ik al drie jaar in Nederland en voelt het hier als thuis. Toch zijn er twee momenten in het jaar waarop ik Oostenrijk extreem mis: mijn verjaardag en Kerst. Ik mis het ouderwetse, kinderlijke gevoel van thuiskomen, de tradities, de kerstmarkten, de gemütlichkeit ... Het is lastig om op foto’s te zien hoe mijn familie met Kerst rond dezelfde tafel eet en liedjes zingt, terwijl ik er geen onderdeel van kan zijn. Dit jaar moet ik werken met Kerst: die afleiding vind ik wel fijn. Hopelijk kan ik mijn familie volgend jaar weer zien!”

Theunis (19) verloor zijn oma aan corona:

“Er zat slechts twee weken tussen de positieve testuitslag van mijn oma en haar overlijden. Drie dagen voordat ze naar de hemel ging, mocht ik haar nog bezoeken. Ik moest een beschermend pak aan, waardoor ik gelukkig nog haar hand heb kunnen vasthouden. Ze laat een groot gat achter, ook al weet ik dat ze nu op een betere plek is: bij God en bij opa. Normaal gesproken vierden we kerst met haar, dus dat zal dit jaar flink wennen worden. Ik zal haar herinneren als een lieve, trouwe, gelovige vrouw.”   

Norah’s (16) vriendinnen wonen in Mozambique:

“Mijn ouders verhuisden naar Afrika voordat ik geboren werd. Inmiddels wonen we met het gezin weer in Nederland, maar ik ben grotendeels opgegroeid in Mozambique. Mijn vriendinnen leerde ik daar kennen op school en uit de kerk. Ik mis ze enorm! We hielden van samen picknicken, spelletjes spelen, koken of lekker creatief bezig zijn. Eenmaal terug in Nederland, vond ik het best moeilijk om weer nieuwe vriendschappen op te bouwen. Gelukkig heb ik inmiddels een leuke groep meiden om me heen. Toch zal de afstand tussen hier en Afrika met Kerst altijd extra groot voelen. Hopelijk kunnen we dit jaar even videobellen!”

Dit is een artikel uit BEAM Magazine. Ontvang jij 'm nog niet thuis? Vraag dan hier een gratis proefnummer aan of word gewoon direct BEAM-lid :)