Ik ging op kamers in Utrecht en kreeg heimwee
Mijn eerste hospiteeravond is meteen raak. Het is zo ver: EINDELIJK kan ik mijn dozen gaan inpakken en in een van de grootste studentensteden van Nederland gaan wonen: Utrecht. Binnen twee weken verhuis ik naar een studentenhuis midden in het centrum en krijg ik er ook nog eens 15 leuke huisgenoten bij. De kamer is de helft van de kamer die ik achterlaat in Brabant, maar het is de moeite waard. Ik ken tientallen studiegenoten die na drie jaar zoeken nog geen kamer hebben gevonden. Het geluk overspoelt mij.
De eerste weken moest ik aardig wennen. Mijn stage begon en ik had eigenlijk geen tijd om leuke dingen te doen met mijn huisgenoten, zoals samen eten of nog even lekker chillen in de tuin. Na stage kwam ik moe thuis en het liefst kroop ik meteen mijn bed in. Daarom kookte ik in het weekend, zodat dat de rest van de week niet hoefde. Mijn eerste weken waren slopend. Ik studeerde al drie jaar in deze stad, maar wonen was toch net wat anders. De grote studentenstad was druk, maar vooral de sfeer was anders dan in Brabant.
Ongeveer drie dagen per week sliep ik thuis en de rest van de week was ik bij vrienden en het huis van mijn ouders in Brabant te vinden. Elk weekend ging ik terug naar ’s-Hertogenbosch al was het om er gewoon even te zijn. Mijn hart deed elke keer weer pijn als ik de stad moest verlaten.
Heimwee
Ik miste mijn oude kamer waar ik 3,5 jaar had gewoond. Zelfs het lawaai van de schoonmaakwagens waar ik elke ochtend om 6 uur wakker van werd, miste ik. Vooral de mensen waar ik misschien niet vaak genoeg aan had gedacht, waren ineens belangrijker dan ooit. De studentenvereniging in Brabant nam ik voor lief, maar wat was ik gezegend met zo’n goede club mensen. De gezelligheid van deze mensen en dinsdagavondjes in de kroeg waren momenten waar ik niet meer aanwezig bij kon zijn. Ik had het goed in mijn oude stad en ik snapte in het begin ook niet waarom ik weg was gegaan. Diep in mijn hart wist ik het: ik wil niet langer in Utrecht blijven wonen. ‘s-Hertogenbosch is waar ik hoor en waar ik mij thuis voel. Ik heb nog nooit last van heimwee gehad, maar nu wil ik terug.
Impact op mijn leven
De hele verhuizing heeft een grotere impact op mij gemaakt dan ik verwachtte. Mijn vrienden, de omgeving en het leven dat ik in Brabant had, was voor mij normaal geworden. De verandering heeft mijn leven alleen maar beter gemaakt. Ik geniet meer van mijn leven dan ooit. Ook ben ik gaan inzien wat echt belangrijk is. In ’s-Hertogenbosch was ik altijd maar druk bezig met van alles en nog wat. Ik gunde mezelf geen moment van rust. Nu ik in de studentenstad ben gaan wonen, waar ik bijna geen vrienden heb, ben ik de rust gaan waarderen.
Ik geniet nu van de vogeltjes die fluiten, maar ik weet ook heel goed dat de luxe (lees: keuken en badkamer met minder personen delen) die ik in Brabant had helemaal niet zo vanzelfsprekend was. Ik ben gezegend met belangrijke mensen om mij heen en deze moet ik koesteren. Wat mij lief was wil ik niet meer kwijt. Over twee weken ben ik weer te spotten in Brabant en geloof mij: hier ga ik nooit meer weg!
Lees ook: Heimwee wat is het eigenlijk?
Geschreven door
Jade
