Ik ga nooit meer naar de EO-Jongerendag
Ik hoor het mezelf nog zo zeggen. Na de EO-Jongerendag van 2013 - mijn eerste en laatste keer - had ik helemaal niks meer met dit ‘stomme’ en ‘niet-mijn-muzieksmaak’ evenement. Vooral dat laatste was een belangrijke reden waarom een tweede bezoek er nooit in zat. Muziek was in die tijd nog volledig gekoppeld aan melodie. De tekst vond ik niet belangrijk en als mijn muziek niet werd gedraaid, dan vond ik er vooraf al niks aan. Nu ik terugkijk, baal ik als een stekker dat ik Trinity niet heb gezien. Ik zat waarschijnlijk in de McDonalds, mijn 6 kipnuggets naar binnen te werken.
Ik vind het interessant om te kijken naar de manier waarop jongeren worden aangespoord om iets te doen met hun geloof. Of dat nou via een jeugddienst, een avondje bowlen of een EO-Jongerendag is: jongeren enthousiast maken voor Jezus vind ik superlastig, maar daardoor wel een grote uitdaging. Jongeren hebben - net als ik - twijfels, maar hoe geef je daar antwoord op? Om daarachter te komen, heb ik gesolliciteerd bij BEAM. Ik mocht gelijk in mijn eerste week een aantal jongeren interviewen en merkte dat er heel verschillend tegen het geloof wordt aangekeken. Sommigen denken dat alles Gods plan is en dat we daar geen twijfels over hoeven te hebben, terwijl anderen twijfelen of we wel genoeg doen, in de ogen van God.
Verhalen van anderen
Het klimaat is een prachtig voorbeeld van die twijfels. De meningen over dat onderwerp zijn superverdeeld: van volkomen vertrouwen dat de aarde in Gods handen is tot een christelijke klimaatspijbelaar op de Dam. Wij - als BEAM - geven niet het ‘juiste’ antwoord, dat hebben we ook niet, maar we laten wel zien hoe anderen iets ervaren. Ik sprak in mijn eerste week met een meisje dat vol overtuiging vertelde over een roeping van God en hoe zij daar zonder twijfel in geloofde. Ik besefte op dat moment pas hoe BEAM mij had kunnen helpen toen ik zo oud was. Verhalen van leeftijdsgenoten, meningen over wereldproblemen en een evenement met duizenden andere twijfelaars.
Voor dat je het weet, voel je jezelf te oud voor de EO-Jongerendag
Waarom vond ik BEAM niet leuk? Waarom heb ik zulke slechte herinneren aan de EO-Jongerendag? Waarom gooide ik het BEAM-magazine ongeopend in de prullenbak? Op die vragen zal ik nooit antwoord krijgen, maar ik kan wel proberen om BEAM interessant te maken voor andere jongeren. Door verhalen te schrijven over diepe depressies of wonderlijke getuigenissen. Door het thema van een EO-Jongerendag uit te leggen in bijzondere interviews. En door mijn eigen twijfels te laten zien in het BEAM-magazine kan ik jongeren aan het denken zetten en hen kennis laten maken de boodschap van BEAM. Voor dat je het weet, voel je jezelf te oud voor BEAM of de EO-Jongerendag en baal je misschien - net als ik - dat je niet vaker bent gegaan.
EO-Jongerendag 2020
Ik had er zin in. Duizenden jongeren zien dansen, springen, zingen en bidden voor onze Hemelse Vader. Ik wilde mijn beeld van de EO-jongerendag veranderen naar iets positiefs. Door de coronacrisis wordt die kans mij ontnomen. Was ik teleurgesteld? Zeker! Verpest dit mijn stage? Zeker niet! Alle voorpret die ik heb mogen meemaken kan natuurlijk nooit op tegen een vol Ahoy, maar het heeft mij wel volledig overtuigd van de kracht van zo’n jongerenevent. Even geen twijfel meer, maar samen met jongeren uit het hele land vol overtuiging in Hem geloven. De muziek die wordt gespeeld zal nooit helemaal bij mij passen, maar als ik nu zie met hoeveel passie die artiesten muziek maken, dan ben ik heel dankbaar dat we als BEAM dit mogen organiseren. Een jaartje wachten kan er dan ook nog wel bij.
Ik ga naar de EO-Jongerendag!
Wil je nou ook stage lopen bij BEAM? Klik dan hier!
Geschreven door
Christiaan
