''Ik ben gezakt op 0,1 punt''

Naam: 

Jacobien Kiewiet
Leeftijd: 23 jaar
Studie: pabo, CHE
Scriptie gaat over: thematisch basisonderwijs
Beoordeling: gezakt op 0,1 punt Had je van tevoren verwacht dat je zou zakken?
‘’Ik wist al dat er een kans was dat ik een onvoldoende zou krijgen, voordat ik mijn scriptie inleverde. Maar ik wist dat ik alles had gedaan wat ik kon, ik was er al maanden druk mee geweest. Dus ik leverde ‘m in, toen begon het wachten op het cijfer. Eigenlijk verwachtte ik dat ik het wel zou halen, omdat het lang duurde voor ik de uitslag kreeg. ‘Als ik het niet heb gehaald, zouden ze me dat wel meteen hebben laten weten,’ redeneerde ik.’’ Hoe kreeg je het nieuws?
‘’Op donderdagavond vielen al m’n plannen in duigen. 0,1 punt te weinig. Ik kon niet afstuderen. In augustus zou ik in m'n eentje naar Thailand gaan, maar die plannen vielen in duigen – ik begon gelijk na te denken over alle dingen die nu niet doorgingen. Het was heel verwarrend, allemaal.’’ ‘’Ik wist nog niet eens wat er niet goed was aan mijn scriptie. Als ik het nou op een hele punt niet was gezakt, was het misschien minder frustrerend geweest. Op een tiende punt zakken is écht zuur. Het ís niet leuk. Hoe kunnen ze op 0,1 zo streng zijn? Een half jaar studievertraging door een tiende punt – hoe kunnen ze dat laten gebeuren?’’

Hoe pakte je het nieuws op?

‘’Ik baalde flink de eerste dagen. De zondag na het nieuws moest ik in de kerk zingen, dat was best ongemakkelijk. Mijn beoordelaar zat namelijk vooraan in de kerk. Ik moest ‘door de storm zal Hij je leiden’ zingen, dat nummer raakte me op dat moment. Ik had het idee dat mijn beoordelaar dat ook zag. Ongemakkelijk!’’ In plaats van feesten, moest jij blokken! Hoe ging je daarmee om?
‘’Ik had gepland dat ik met mijn hele gezin uit eten zou gaan om te vieren dat ik geslaagd was, maar dat feest ging nu niet door. Maar we zijn gewoon gegaan. Ik heb een jaar lang keihard gewerkt: alsof ik het dan niet verdien om met elkaar uit eten te gaan? Daar word je alleen nog maar perfectionistischer van.’’ Hoe sta je er nu in?
‘’Ik vertrek in oktober naar Thailand. Ik heb nu twee maanden extra voor ik vertrek, dat is eigenlijk best lekker. Die tijd heb ik stiekem hard nodig om voor te bereiden. Ik vond het toch al vrij snel om in augustus te beginnen. Ik wil niet zeggen dat God erachter zit dat ik ben gezakt. Maar Hij weet wel wat goed is voor mij, daarom geloof ik dat Hij mij leidt, ook nu. Juist nu. Eigenlijk was het best een opluchting dat ik nu mijn tijd kan nemen.’’ ‘’Mijn begeleider wenste me sterkte, maar ik vroeg me af waarom. Er zijn nog veel ergere dingen! Ik kan ervan genieten om nog even student te zijn, nog even jong te zijn. Het werkende leven trekt me nog niet. Ik vind het goed zoals het is, ik wil er graag positief naar kijken. Ik vind het heerlijk om student te zijn, nu het nog even kan. Tekst: Lola Brouwer