Het meisje van plezier

57 is ze, en dat zou ik haar niet geven. Nonchalant neemt ze een trekje van haar Marlboro Light. Haar voeten zijn in gigantische hoge hakken gestoken en ze draagt een rood jurkje. Sinds ik met Frits over de Wallen loop, is Sjaan de eerste vrouw die ik spreek, die ook daadwerkelijk uit Nederland komt. Haar kruk is haar troon en ze kijkt alsof de Wallen van haar zijn. Ze kijkt me recht in mijn ogen aan. “Schatje,” zegt ze, “Niet iedereen zit hier met tegenzin.” “Mijn moeder was een meisje van plezier. Als klein meisje keek ik door het raam. Dan zag ik die auto’s rijden, mooie opgemaakte meisjes en knappe kerels. Dat vond ik toen heel spannend, daar kon ik wel uren naar kijken. Later kreeg ik vriendinnen die ook in het vak zaten. Zo ben ik er eigenlijk ingerold. Ik was 17 en verdiende grof geld. Tot ik op mijn 20^ste zwanger raakte, toen stapte ik eruit. Ik werd moeder van een prachtige dochter, haalde mijn diploma en ging aan het werk als stewardess. Kijk schatje, mijn dochter mocht niets te kort komen.” “Ik vind het echt heerlijk om met mensen te werken. Ik kan goed met ze overweg, jong, oud. Ik krijg genoeg moeilijke pubers over de vloer of zware criminelen. Nou dan ben ik, Sjaan, een luisterend oor en geef ik ze advies. Misschien had ik wel iets moeten doen in maatschappelijk werk.  Maar ik geloof dat mijn leven is uitgestippeld. Ik ben half spiritueel, weet je, ik geloof heilig in het lot. Misschien dat ik daarom uiteindelijk toch weer hier ben beland. Overal heb ik gezeten, Duitsland, Utrecht, Den Haag en nu op de Wallen. Maar ik ging eerst nog aan de slag bij een sekslijn, hoor. Gewoon lekker thuis. Maar nu is mijn dochter het huis uit, sterker nog, ik word bijna oma!” “Eigenlijk heb ik een lange cv. Hoer zijn is meer dan alleen seks. Sommige dagen lach ik me kapot, andere dagen huil ik met de klanten mee. Ik pas me aan elke klant aan. Ik ben er voor ze. Iedereen heeft zo zijn reden waarom hij hier komt. Je moet wel sterk in je schoenen staan, en dat doe ik. Ik ben een sterke vrouw. In Duitsland had ik een prachtige auto voor mijn raam. Een zwarte Audi. Op een dag stapte er een pooier over de drempel. ‘Schatje, ’ zei die. ‘Als jij mij nou eens een deel van je winst afstaat, dan spaar ik dat voor je, en kun je straks de mooiste spullen kopen.’ Jeetje, knappe vent was dat. Maar ik had hem wel door, dat deed hij bij elk meisje, stopte hij alles in zijn eigen zak. Dus ik zeg tegen hem ‘Als jij hier nou lekker gaat venten’, je weet wel, lingerie verkopen aan de deur, ‘en je geeft elke keer een deel van je winst aan mij, dan ga ik dat lekker voor je sparen. Kun je straks ook zo’n mooie zwarte Audi kopen.’ Nou je had zijn kop moeten zien! Ik heb me toch kapot gelachen. Hij vond het alleen minder leuk, maar dat is zijn probleem.” “Kijk, mijn dochter weet dat ik dit doe. Nou ja, ze weet het, maar ze wil het er niet over hebben. Het is niet zo dat ik tegen haar zeg, ‘Joh, weet je wat voor vent ik laatst over de vloer had?!’, nee daar hebben we het niet over. Ik zeg dat ik naar mijn werk ga en dan zegt zij ‘oke’, en daar blijft het bij. Maar dat vind ik prima, ik heb zo mijn reden waarom ik hier zit. Zij heeft nooit iets te klagen gehad. Ik heb het mijn ouders nooit verteld. Dat wil ik ze niet aan doen. Maar ik heb het altijd goed gehad hoor. Ik vind het een prima vak.” Ze schenkt ons haar breedste glimlach. Frits kijkt haar even aan. “En als je dochter nou opeens zou zeggen dat ze op de Wallen gaat werken?” vraagt hij. Geschrokken kijkt Sjaan hem aan. “Nou dat zou ik zeker niet accepteren”, zegt ze fel. Dan is het even stil. “Mijn dochter is me heilig, die zou ik dit werk nooit laten doen. Het is mijn bloedeigen dochter.” Weer is het stil. Ze kijkt naar de grond. “Ja, dat is dan toch best dubbel hé.” Zegt de Haagse Sjaan tot slot. 

Esther is 21 en redacteur bij BEAM. Ze loopt elke week een dag met Frits mee. Dit is deel 6 uit de serie 'Esther op de Wallen'. Lees hier deel 1, deel 2, deel 3, deel 4 en deel 5.

Bright Fame wil prostituees helpen om uit hun werk te stappen. De stichting begeleidt hen op hun weg naar een eigen plekje in de maatschappij. In sommige gevallen proberen ze de meisjes veilig terug te brengen naar hun land van herkomst. Frits en Jacqueline leven van giften en doen hun werk vanuit een christelijk oogpunt.