‘Het leven gaat door’
Toen Inge zeven weken zwanger was, overleed haar man Harrie plotseling aan een hersenbloeding. Inge vertelde haar verhaal aan BEAM. Hoe is het nu, 2 jaar later met haar?
“Toen ik hoorde dat Harrie hersendood was, riep ik: ‘Dit kan niet! Dit kan niet! Dit mag niet!’. Ik wilde dat het niet waar was,” vertelde Inge in 2015 aan BEAM. “Mijn wereld stortte in.”
Hoe zou Harrie het doen?
In BEAM magazine verteld Inge: “Harrie vond het super dat hij vader werd Hij kon haast niet wachten. Ik vind het mooi dat ik nu zijn dochtertje mag krijgen. Ondanks dat hij er niet is, is het ook iets van hem. Ik ben bang dat zodra het kindje er eenmaal is, ik Harrie extra zal missen. Maar ik denk ook dat Harrie had gewild dat ik het leven weer zo goed mogelijk op zou pakken. Daar wil ik ook voor gaan. Over het algemeen zie ik de toekomst positief, ook sta ik open voor een nieuwe man. Ik zal ons meisje opvoeden met Harrie in mijn achterhoofd. Ik vraag me regelmatig af hoe hij de dingen zou aanpakken.”
Jezus in het ziekenhuis
“Ik mis Harrie het meest op de momenten dat ik echt alleen ben. Als ik een drukke dag heb gehad en ik wil er iets over vertellen, dan kan ik dat niet met hem delen. Achteraf heb ik aan Jezus gevraagd: ‘Waar was U in dit hele verhaal?’ Ik zag toen de ziekenhuiskamer voor me waar Harrie lag en Jezus stond achter zijn bed. Ik vond het fijn om dat te zien. Ook weet ik dat er mensen zijn die voor me bidden. Daar ervaar ik veel troost in. Zonder mijn geloof denk ik niet dat ik me staande had kunnen houden.”
Opnieuw een bruiloft
Inmiddels is het twee jaar later en is Inge trotse moeder van dochter Tamara. Ook op liefdesgebied is er veel gebeurd: 30 januari trouwt ze met Cornelis. Ze vertelt: “Het gaat heel goed met me. Nadat Harrie was overleden en Tamara was geboren, heb ik heel bewust gekozen om verder te gaan. Om achter me te laten wat er is gebeurd en het leven weer op te pakken. Ook voor Tamara. Ik ben gaan daten en kwam Cornelis tegen.”
Hoge verwachtingen
“Tamara is nu 1,5 en noemt Cornelis papa. Qua uiterlijk lijkt ze op mij. Waarin ze precies op Harrie lijkt, dat moet ik nog een beetje ontdekken. Omdat ik nu een nieuwe relatie heb, mis ik Harrie niet meer echt. Ik sta weinig stil bij wat er is gebeurd. Ik wil niet in het verleden blijven hangen, maar vooral naar de toekomst kijken. Ik heb daar hoge verwachtingen van. Met z’n drieën vormen we een nieuw gezinnetje. Cornelis doet net zo goed mee in de opvoeding. Het voelt heel natuurlijk. En wie weet komen er later nog broertjes of zusjes voor Tamara. Ik zie de toekomst in ieder geval positief. Dat is echt heel bijzonder!”
