Henk-Jan en Wilke in Visie: "Soms is ze echt hysterisch"

Henk-Jan:

“Wilke vindt jongeren fantastisch. Hoe zij zijn, hoe ze doen. Ze is superactief voor BEAM: de ene keer schrijft ze een artikel voor het magazine of de website, dan weer ontwerpt ze een testje, of ze maakt een Insta-story. En ze is nooit chagrijnig; ze kan mij meenemen in haar enthousiasme. Als ze écht enthousiast is, gaat ze schreeuwen. Op het hysterische af. Dan denk ik weleens: hallo, dat kun je ook rustig zeggen.

Een jaar geleden organiseerde ze tijdens de EO-Jongerendag de BEAM-awards. Die prijzen delen we uit aan de jongere én de jeugdleider van het jaar. Wilke had de verkeerde jeugdleider op het briefje geschreven, waardoor presentator Joram voor duizenden jongeren de verkeerde naam oplas.

Een andere blunder: tijdens een thuiswerkdag werd ze in een kano gespot door iemand die dezelfde avond onze BEAM Live-show op YouTube bekeek. Diegene reageerde tijdens de uitzending. ‘Jij een thuiswerkdag? Ik zag je vandaag nog in een kano!’

In de eerste maand dat we gingen samenwerken, maakten we een item over schapen hoeden. Wilke ging achter de schapen aan, en ik filmde dat. Hilarisch natuurlijk. Later presenteerden we samen ook weleens BEAM Live, Wilke als presentator en ik als sidekick die af en toe een grap maakt. Wat me opvalt aan Wilke is dat ze veel Bijbelkennis heeft; als de Bijbel ter sprake komt, kijk ik dus al gauw naar Wilke.

Ze praat vaak over Brené Brown, de schrijfster van die boeken over kwetsbaarheid. Dat thema raakt haar; ze schrijft er weleens over op onze website of in ons magazine en kan zichzelf ook kwetsbaar opstellen. Dat werkt goed bij onze doelgroep. Jongeren hebben vaak een maskertje op en dat wil Wilke graag doorbreken.”

Wilke:

“Veel mensen zijn nep op camera. Bij Henk-Jan ontbreekt elk filter, hij is volledig zichzelf en dat vind ik knap. Op een leuke manier komt hij altijd gek uit de hoek. De eerste keer dat hij BEAM Live presenteerde, trok hij z’n trui uit. Daaronder droeg hij een T-shirt met een foto van een collega erop. Had-ie z’n stagiair erop laten strijken. Dat is Henk-Jan.

Het klinkt niet leuk, maar hij is geen open boek. Ik weet heel weinig van z’n privéleven. Pas was hij een maand op vakantie, maar niemand op de redactie wist waar hij was. Maar nu ik erover nadenk, weet ik wel een paar dingen. Hij heeft een eigen bedrijfje, Glazy, dat brillen verkoopt waarmee je liggend op je rug een boek kunt lezen. En vroeger had-ie een hondenuitlaatservice. Ja, hij is ondernemend.

Blunders heeft-ie wel gemaakt, ja. Lang geleden deden we voor een serie allerlei geheime dingen. Een collega zou met een GoPro-camera een school in rennen om vervolgens door de intercom een psalm voor te lezen. Zelfs de politie werd daar nog bij gehaald, maar het is allemaal nooit uitgezonden, want de GoPro die Henk-Jan had aangezet, was uitgevallen.

Momenteel laat hij een eigen huis bouwen in Almere. Daarom leeft-ie nu als een nomade; op dit moment past hij tijdelijk op het huis van zijn broer in Utrecht, de stad waar ik ook woon. Vanavond halen we toevallig allebei via Too Good To Go – een app om voedselverspilling tegen te gaan – op hetzelfde adres ons avondeten.”

Dit artikel verschijnt deze week in Visie. Meer Visie-verhalen lezen? Vraag hier een gratis proefexemplaar aan.

TEKST: Wilfred Hermans
BEELD: Jorik Algra