Heb jij de zwarte band in christendom?

Maar ja, die krijg je niet zomaar; trainen, trainen en nog meer trainen. Gelukkig heb ik door de jaren heen toch het gevoel steeds een stapje dichterbij te komen. Ik probeer veel te leren van mensen die hun zwarte band al hebben en door elk jaar examen te doen, merk ik dat ik beetje bij beetje progressie boek.

Toch heb ik een beetje een verkeerd beeld bij wat het halen van die zwarte band nou betekent. Voor mijn gevoel is dat toch wel een soort punt dat je het gehaald hebt en iets hebt bereikt, maar als ik dat vertel aan mensen met wie ik train die al een zwarte band hebben, beginnen ze te lachen. Volgens hen begint het eigenlijk pas als je die zwarte band hebt en valt er nog een wereld te leren en te verbeteren als je hem hebt gehaald.

Ik had de rare verwachting dat ik na mijn belijdenis een stuk sterker in mijn geloof zou staan.

Eigenlijk lijkt dit wel een beetje op de weg die ik aflegde naar het moment van mijn belijdenis. Dat is alweer bijna vier jaar geleden en ook toen had ik gevoel van “Yes, nu ga ik een echte christen zijn”. Voor mijn gevoel was ik er ook al best lang mee bezig. Vanaf de basisschool leerde ik al psalmen, Bijbelteksten stampen en Bijbelboeken opsommen en daarna volgden Godsdienstlessen, jeugdvereniging en catechisatielessen. En elk jaar weer begon ik de Bijbel beter te begrijpen en had ik het gevoel dat ik nu toch echt wel een slimme christen aan het worden was. Klaar om voor God te kiezen.

Belijdenis

Na mijn belijdenis was ik heel trots. De hele kerk was blij en feliciteerde mij. Voor ik het wist ging ik als een trotse pauw voor het eerst aan het avondmaal. Maar daarna volgde er een gat. Ik had de rare verwachting dat ik na mijn belijdenis een stuk sterker in mijn geloof zou staan. Dat ik na het uitspreken van mijn keuze voor God minder zou twijfelen over dingen, minder zou vloeken en gewoon een betere christen zou zijn. Dat ik als het ware een soort magische wapenrusting zou krijgen die de pijlen van de duivel wat makkelijker zouden afweren. Maar niks bleek minder waar, ik bleef namelijk even veel zondigen als voorheen en misschien nog wel meer.

Dat ik na mijn belijdenis een stukje minder zondaar zou zijn was natuurlijk een complete misvatting. Net zoals bijvoorbeeld het idee dat een dominee een stukje minder zondig is dan andere gemeenteleden. We zijn allemaal in dit leven maar wat aan het klungelen. En soms lijkt iemand wel de perfecte christen, maar kom je er later achter dat diegene ook zijn of haar worstelingen heeft.

Gered

Gelukkig maar dat wij als christenen nooit zwarte band-examen hoeven te doen. Jezus heeft het meest pittige en ellendige examen ooit afgelegd, zodat wij met zijn allen nooit aan een examen hoeven te denken. Elke dag mogen we weer vragen om Gods genade en kracht om tegen de zonden te vechten, is dat niet fantastisch? We hoeven niet jarenlang te trainen om op de hemelse Olympische Spelen te knokken voor ons plekje door de hemelpoort. Nee, we doen hier op aarde al mee aan onze eigen paralympische spelen, waarin de lammen de blinden helpen om vooruit te komen, maar waarin meedoen gelukkig veel belangrijker is dan winnen. Wat een geluk!