Hanneke (19) is alleenstaande moeder: ‘Later zal ik vertellen dat ik geen spijt heb van hem, maar wel van seks voor het huwelijk’

‘Met deze persoon blijf ik mijn hele leven’, dacht Hanneke aan het begin van haar relatie. ‘’En zo voelde het ook,’’ vertelt ze. ‘’Ik had nooit eerder een serieuze relatie gehad met iemand die net als ik christen is. Ik drukte al mijn twijfels over onze relatie weg, omdat ik dacht: hij gelooft, dat is het belangrijkste. We maakten al snel de keuze om seks voor het huwelijk te hebben.’’

‘’’Iedereen heeft seks, dus dan kan ik het toch ook doen?’ dacht ik. We waren blind van verliefdheid en ervan overtuigd dat we altijd samen zouden blijven. Toen we seks hebben gehad, schoten er direct gedachten door mijn hoofd: wat hebben we gedaan?! En zou het kunnen zijn dat ik zwanger ben? Die gedachten bleven door mijn hoofd spoken, omdat ik wist dat we stom bezig waren geweest. Ik heb toch maar een test gedaan en die bleek positief te zijn.’’

‘Oh nee, ben je zwanger?’

Hoewel de uitslag niet een grote verrassing was voor Hanneke en haar toenmalige vriend, begon ze wel snel te twijfelen. Hanneke: ‘’Er komt een kind, hoe ga ik dit doen? Word ik wel een goede moeder en hoe moet ik dit kind gaan opvoeden? Alles gaat door je hoofd op dat moment. Maar eerst moest het volgende gebeuren: het vertellen aan onze ouders. En dat vonden we ongelofelijk spannend. Nadat ik het mijn beste vriendin en zus had verteld, zijn we bij mijn ouders langs gegaan.’’

‘’Ik zat er steeds een beetje om heen te draaien, tot mijn vader uiteindelijk zei: ‘Oh nee Hanneke, je bent zwanger hè?’ Ze gaven duidelijk aan teleurgesteld te zijn dat ik niet gewacht had met seks, maar ook waren ze heel meelevend en lief. Hun reactie had niet beter kunnen zijn. Ook vanuit school en de kerk heb ik nooit vervelende reacties gehad. Mensen keken me wel na op straat, waardoor ik me steeds schuldiger begon te voelen over mijn zwangerschap. Gelukkig heb ik door de zwangerschap heen die schaamte los kunnen laten, waardoor die reacties weinig meer met mij deden.’’

Ik heb niet per se positieve herinneringen aan mijn zwangerschap.

Een zware zwangerschap

Ook al is de komst van een baby iets prachtigs, voor Hanneke voelde dit nog niet zo. ‘’De twijfels over mijn relatie werden steeds erger. Uiteindelijk kon het niet langer en heb ik de knoop doorgehakt om de relatie te beëindigen. Ik wist dat dat het beste zou zijn voor mijn geluk, maar ook voor mijn zoon. Toch was de zwangerschap een zware ervaring. Bij de eerste schopjes dacht ik niet: ‘Wauw, dit is mijn kind,’ maar, ‘Oh nee, er komt straks echt een kind op aarde’. Ik heb niet per se positieve herinneringen aan mijn zwangerschap.’’

‘’Doordat het uit was gegaan met mijn vriend, was ik onzeker geworden over de toekomst. Ik twijfelde of ik het wel zou kunnen zonder partner en kreeg depressieve gedachten. Nog tot vlak voor de bevalling geloofde ik dat het me niet zou lukken dit kind op te voeden. Ik was bang het altijd alleen te moeten doen en geen partner te vinden die ook van Ezra zou gaan houden. Gelukkig hebben mijn familie en vrienden me enorm geholpen en me hierdoor heen gesleept.’’

Ik kan het niet zonder God

Hoewel ze veel steun haalde uit haar vrienden en familie, haalde ze weinig steun uit God tijdens haar zwangerschap. ‘’Mijn geloof was nooit echt persoonlijk,’’ vertelt Hanneke verder. ‘’En tijdens mijn zwangerschap was mijn geloof ook zeker niet sterk. Pas toen Ezra was geboren, besefte ik hoe hard ik God nodig heb. Ik kan hem niet alleen opvoeden, daar heb ik hem voor nodig. Daardoor is mijn geloof tot bloei gekomen. Ik vond Ezra een mooie naam omdat het ‘hulp’ betekent. En ik geloof dat God Ezra heeft gebruikt om mij te helpen dichterbij hem te leven.’’

‘’In het begin was het niet makkelijk met Ezra, omdat hij veel huilde en ontroostbaar leek te zijn. Ik hield het niet meer vol en ben gaan bidden. Ik vertelde God dat ik het niet meer kon en hem echt nodig had. Hij heeft mij echt de kracht en ook de rust gegeven dat het goed gaat komen. Ik hoef het niet alleen te doen, want ik weet nu dat God mij helpt.’’

‘’Door het alleenstaand moederschap geloof ik dat God het niet zo bedoeld heeft,’’ gaat Hanneke verder. ‘’Ik denk niet dat hij wilt dat we in ons eentje kinderen opvoeden. Ik heb er spijt van om seks te hebben gehad voor het huwelijk, daar heb ik toen veel te weinig over nagedacht. Voordat ik een nieuwe partner vind, wil ik eerst aan mijzelf werken, zodat ik dan mijn normen en waarden duidelijk heb en dit niet weer gebeurt. Maar ik heb nooit spijt gehad van Ezra, hij heeft mijn leven zinvol gemaakt.’’

Ben jij tienermoeder, of ken je iemand die tienermoeder is? ‘’Heb vertrouwen in jezelf,’’ geeft Hanneke je mee. ‘’Ik dacht ook dat ik het niet zou kunnen, maar het gaat allemaal best vanzelf. Je zal niet perfect zijn, maar als je gewoon jezelf bent en het wat meer durft los te laten komt het goed. Probeer niet te veel te focussen op al die angsten, maar focus op God.’’

Heb jij ook een bijzonder verhaal, als single of als stel, die je in onze ‘Lovestories’ rubriek wilt delen? Mail dan naar beamredactie@eo.nl!