Gerben: 'Kerst is gekaapt!

Vroeger bij mij thuis was het vrij overzichtelijk: Sinterklaas vieren we voor de cadeautjes en met kerst vieren we de geboorte van Jezus. Tegenwoordig is het vanaf 1 december feest, ik ben elke dag een halfuur bezig met alle vakjes van mijn adventskalenders open maken. Eerst had de helft van de wereld geen idee wat advent is. Vandaag gaat advent alleen nog maar over de cadeautjes. Toeleven naar eerste kerstdag. (Lees: toeleven naar nóg meer cadeautjes.)

Kerst is een tijd van harmonie, liefde, vrede en bla die bla, maar ik ben gewoon kwaad. Op mezelf, dat ik zo klakkeloos meega in de nieuwe hebberige kerstcultuur, boos op alle bedrijven die kerst zien als een verdienmodel, boos op dat ik de enige lijk te zijn die dit een probleem vindt, pissig op BEAM (wij doen er ook lekker aan mee), boos op het onvermogen van mezelf, de kerk en alle christenen om het échte verhaal van kerst weer op de kaart te zetten.

Kerstochtend is er maar één cadeautje wat écht belangrijk is om open te maken. Het grote cadeau van hoop. De hoop van Jezus, een kleine baby, die licht brengt in onze uitzichtloze situaties, in onze pijn, in ons onvermogen, in onze kwaadheid én in onze donkerste gedachtes. Dat is waar advent en kerst echt om draait. Hoop. Jezus is een vakje van hoop wat jij elke dag open mag maken. Iedere minuut, elk moment, 365 dagen per jaar, je hele leven lang. Ik kan écht niet meer wachten tot vakje 25… Ik ga hét grote kerstcadeau gelijk uitpakken.

• COLUMN: Kerst met de fam... gezellig?

  COLUMN: Kerst met de fam... gezellig?