Geloof 't of niet #2 | Atheïsme

Mannen en vrouwen moeten hetzelfde worden behandeld

Als je zegt: je moet op basis van je geslacht niet beter of slechter worden behandeld, dan zeg ik volmondig ja. Er zijn veel sterke vrouwen en veel sterke mannen. Je moet personen behandelen zoals je zelf behandeld wilt worden, daar heeft geslacht niets mee te maken. Het zou niet eens een vraag moeten zijn. Seks mag alleen in het huwelijk
Omschrijf ‘huwelijk’. Is dat het papiertje dat je tekent op het gemeentehuis? Of is het de liefde die er tussen twee mensen is? Ik denk zelf het laatste. Als het puur gaat om ‘seks moet je alleen hebben tussen mensen die om elkaar geven’, dan kan ik me daar in vinden. Als het gaat om ‘als het niet zwart op wit staat en je bent niet officieel getrouwd, dus mag het niet’ dan ben ik daar fel op tegen. Of je nu in een god gelooft of niet, het is sowieso niet aan jou om te bepalen hoe groot de liefde is tussen mensen die seks met elkaar willen hebben. Je mag geen relatie hebben met iemand van een ander geloof
Zelfs binnen een relatie waarin twee mensen hetzelfde geloof aanhangen, kan er onenigheid zijn. Op dezelfde wijze kunnen twee niet-gelovigen anders denken over spiritualiteit. Ik denk dat je meer moet kijken naar wat je bindt, dan wat je verdeelt. Kun jij leven met iemand die fundamenteel anders over zaken denkt? Ja? Waarom zou het niet kunnen? Homoseksualiteit is natuurlijk
Als je naar pinguïns en papegaaien zou kijken: ja, inderdaad. Bij mensen is het lastiger te bepalen, omdat je wordt beïnvloed en gevormd door cultuur. Wat ik het belangrijkste vind is dat er liefde is tussen twee mensen. Wat die twee mensen voor geslachtskenmerken hebben, doet er dan niet toe.
Op het moment dat jij een gelijkwaardige relatie kunt hebben (dus niet kind-volwassene, docent-leerling of psycholoog-patiënt) omdat je van elkaar houdt, dan moet dat mogen. Liefde is natuurlijk. En… is het oordelen wel aan ons? Kiezen: geloven is beperkt of bevrijdend
Beide. Wat je er zelf van maakt. Het is niet zwart-wit, maar als ik echt moet kiezen: ik vond geloven beperkend. Vrouwen stonden binnen het soort christendom waar ik uit kom lager op de ranglijst dan mannen.
Tegelijkertijd gelooft mijn zusje wel. Zij ervaart dit als bevrijdend. Daar kan ik me iets bij voorstellen. Een bepaalde richtlijn voor het leven hebben kan prettig zijn. Ik respecteer haar ideeën en zij de mijne. Er is leven na de dood
Dat moet ik na mijn overlijden maar ervaren. Geen idee. Of tenminste, ik heb heel veel ideeën, maar ik kan geen ervan onderbouwen met bewijs. Zelfs als er een hiernamaals is, zou dat voor mijn leven nu niets uitmaken. Sommigen putten hoop uit het weerzien van overleden dierbaren. Voor mij doet dat niets af aan de pijn van iemand hier moeten missen. Het maakt mij dus niet uit of er leven na de dood is of niet – ik heb er geen antwoord op.  Jezus is de verlosser
Ik heb het altijd vreemd gevonden dat iemand moet lijden voor anderen.
Stel dat ik ongelijk heb, en God bestaat wel. Hij creëert een universum vanuit het niets. De mensen krijgen vrije wil. Vervolgens (dat vond ik flauw) mogen die mensen niet aan de appelboom komen (terwijl de psychologie aantoont dat iets NIET mogen doen, zoals denken aan een roze olifant, juist zorgt dat je het WEL doet). De mensen doen het wel. Ze mogen daarom niet eeuwig leven en vrouwen krijgen barensweeën.
‘Weet je wat,’ denkt God, ‘ik stuur iemand naar de aarde die perfect is, en dan zorg ik dat die doodgaat. Dan kan iedereen weer verlost zijn van zonden.’ Ho, wacht even. Hoe? Wat? Waarom? Eerst nam hij onder een soort peer pressure van Satan Job al onder handen (zoiets als een ouder die zijn kind mishandelt op aanmoediging van een kennis om daarna triomfantelijk uit te roepen dat het kind nog steeds van hem houdt) en nu laat hij iemand doodgaan omdat dan… Ik begrijp hier simpelweg geen hout van. Dat er iemand die volmaakt is dood moet gaan zodat iedereen uiteindelijk perfect kan worden? Voor zover ik het begrijp kan ik niet geloven dat Jezus ‘de verlosser’ is.