GASTCOLUMN: Strippen op Opwekking
Man, ik weet nog dat ik dacht dat het een goed idee was om naar Opwekking te gaan vorige week. In mijn hoofd zat een heel scenario met hoe het zou moeten gaan. Om te beginnen verwachte ik dat ik zonder T-shirt rond kon lopen om mijn beach-body te showen aan de kampeerders. Alleen gaan dingen nooit zoals je ze gepland hebt.
Het was de bedoeling dat ik mijn glorieus Griekse lijf kon laten zien. Ik had me er op gekleed. Die bijpassende kleding bestond uit een korte broek en slippers. Ik had alleen wat dingen die daarbij hinderden: mijn spieren waren niet meer zo geoefend als vóór de winter en het was tien graden kouder dan ik had gedacht. Al met al kwam het erop neer dat mijn tepels harder waren dan mijn buikspieren. Flopwekking. Het is behoorlijk lastig om gespierd en mannelijk te doen als je een fleecejack moet lenen van een vriend die wél op buienradar had gekeken.
Opwekking was echter nog niet volledig verloren. Ik had een bucketlist gemaakt voor Opwekking met dingen die ik wou ervaren dit pinksterweekend. Ik zou namelijk dit jaar voor het eerst zelf kamperen, en ik wilde God ontmoeten. Boven dat alles zou ik gaan speeddaten. En zelfs achteraf kan ik niet vertellen wat ik het spannendst vond. Want geen van de dingen ging zoals gepland.
Ken je dat Bijbelvers “men kan niet leven van brood alleen”? Dat was ik dus vergeten. Ik had alleen brood en een fles limonade meegenomen. Ik kon gelukkig nog mee-eten met wat genadige bekenden. Verder heb je dus kennelijk voldoende tentharingen nodig om te voorkomen dat je tent wegwaait. En als je eenmaal verkleumd en hongerig ook nog merkt dat je niet eens in je tent past, kun je heel boos worden.
Dat besloot ik ook maar te doen. Mijn voeten staken uit de tent en ik wist niet of ik erom moest lachen of schelden. Dit was iets wat gebeurd bij mensen die géén 1 meter 68 zijn. Ik was er klaar mee. Dat speeddaten liet ik ook maar zitten. Ik voelde me rot. Zelfs kippenvelmomenten en momenten van grootheid helpen dan niet.
Gelukkig kan ik één ding wel van mijn bucketlist strepen: God ontmoeten. Het leek wel of ik hem overal tegenkwam. In de muziek, de seminars en de gebedsmomenten. Maar boven alles zag ik hem in die lieve mensen om me heen, die mij eten en warme kleren gaven. Want ik ga hem natuurlijk niet zo snel vinden als ik kniezend in mijn tentje blijf zitten.
Thom Hofstede (19) is student journalistiek. Hij heeft blonde krullen en is tienerleider. Hij wil je graag aan het lachen maken en stiekem ook iets leren. Iedere twee weken schrijft hij een column voor BEAM.
