GASTCOLUMN: Ik ging naar de megakerk Hillsong New York
Voor mijn studie werk ik een paar weken in New York. Tussen de schelle sirenes, toeterende taxi’s en gehaaste mensen neem ik zondag de tijd om rust te vinden. Ik breng een bezoek aan de Hillsong Church in Manhattan.
De kerk die ik vroeger bezocht, vind ik op sommige gebieden wat ouderwets. Ze zingen aanbiddingsliederen die mij als jongere niet per se aanspreken, gebruiken geen social media en hun website is iets te simpel. Natuurlijk kan een kerk nooit 100% voldoen aan mijn eisen, maar ik zoek iets wat aansluit op mijn leeftijd. Hillsong staat bekend als een moderne, concert-achtige dienst. Justin Bieber heeft ‘m vast niet voor niets een paar keer bezocht.
Vanuit de verte zijn de grote vlaggen met ‘Welcome Home’ al zichtbaar. Samen met een vriend loop ik langs de dranghekken (die hebben ze hier trouwens overal: zelfs bij de snackbar). Bij binnenkomst moet ik mijn rode rugzak in een plastic bak doen. Deze wordt net als op het vliegtuig door een scanner gehaald, maar dit gaat gelukkig een stuk sneller dan op Schiphol. Zelf moet ik door een detectiepoort. Het voelt nu zeker alsof ik naar een concert ga, maar het voelt ook een beetje eng: die strenge controle is vast niet voor niets.
Heartbeat
De dienst staat op het punt te beginnen en we wurmen ons tussen de mensenmenigte naar een plekje. Ik kijk nog even om mij heen of ik Bieber ergens kan spotten, maar dan gaat het licht uit. Het is heel donker, maar zodra de band begint te spelen, schijnt er rood en groen licht de zaal in. Het geluid is hard en ik voel de beat van de bas in mijn hart (ben ik hoe dan ook al in mijn hart geraakt haha). ‘You name can move mountains. Wherever I stand. And if I ever walk through the valley of death, I’ll sing the song of ascent.’ Goede muziek, goede tekst. Al voel me wel een stijve hark tussen alle swingende mensen. Gelukkig let niemand op me. Het gaat nu alleen om God en de muziek.
Na de worship gaan we zitten. Het meisje voor mij drinkt een milkshake van Dunkin Donuts, terwijl er een filmpje van de dominee Carl Lentz start. Hij kan er nu niet bij zijn, maar wenst ons een fijne dienst. Er wordt tijd genomen voor een gebed, en we mogen ons voorstellen aan de mensen om ons heen. Spreker CanonJJohn (ja, zo schrijf je het echt) is vervolgens een half uur aan het woord. Het is een duidelijke preek over het betrekken van God in je leven. Ik vind de spreek wat aan de oppervlakkige kant, maar hij geeft veel praktijkvoorbeelden, bijvoorbeeld dingen die hij meemaakt met zijn kinderen. Dit vond ik wel leuk, en dit maakte het duidelijk.
De kerk is zo groot en er zijn vier of vijf diensten per zondag.
Na vijf kwartier is de dienst klaar en iedereen gaat langzaam naar buiten. Ik merk dat de mensen een beetje langs elkaar heen lopen. Er is niet echt een eenheidsgevoel. Niet raar ook: de kerk is zo groot en er zijn vier of vijf diensten per zondag. Iedereen persoonlijk benaderen of spreken is onmogelijk. Terwijl ik naar buiten loop en mijn ogen dichtknijp tegen het felle zonlicht, staan de dranghekken al vol met mensen voor de volgende dienst.
Het was een interessante ervaring en ik zou zeker vaker naar een Hillsong-kerk willen gaan. Toch weet ik niet of dit mijn definitieve gemeente zou kunnen worden als ik in New York zou wonen. Ik zou een stukje diepgang en eenheid missen, en liever naar een kleiner kerkje gaan. Nodig ik Justin Bieber ook wel uit.
Tekst: Lucas Versteeg
Wil jij graag met een gastcolumn op de BEAM-site? Leuk! Insturen mag naar beamredactie@eo.nl
