Ga naar submenu Ga naar zoekveld

GASTCOLUMN: Gelukkig gaan er mensen naar de hel

23 december 2019 · Leestijd 3 min

‘Gelukkig gaan dit soort mensen naar de hel’, denk ik terwijl ik mijn laptop dichtklap. Ik heb net de documentaire Conversations with a killer: The Ted Bundy Tapes gekeken op Netflix. Ted Bundy was één van de meest beruchte misdadigers van de jaren 60 en 70 van de vorige eeuw. Deze man heeft minstens 30 vrouwen op de meest mensonterende manier om het leven gebracht en belandde uiteindelijk op de elektrische stoel om te boeten voor zijn daden.

Zwijgend bekijk ik de beelden terwijl kippenvel zich verspreidt over mijn hele lijf. Hoe haalt die man het in zijn vertroebelde brein om deze levens op brute wijze te beëindigen? Gezinnen kapot te maken? Onherstelbaar verdriet te veroorzaken? Angst te zaaien? Ik kan er niet bij. En voordat ik het weet komt deze gedachte omhoog. Gelukkig gaan dit soort mensen naar de hel. Ik schrik van de radicaliteit. Maar nog meer schrik ik van het rustige gevoel dat ik krijg van deze zin.

Oordeel

Natuurlijk is dit een extreem voorbeeld maar als ik erover nadenk doe ik dit ongemerkt veel vaker. Oordelen over andermans leven. Als een docent de klas een standje geeft, is het vast geen leuke vader. Als een vrouw op straat me enorm chagrijnig aankijkt, is ze vast ongesteld. Ik trek overhaaste conclusies zonder verder te kijken dan die momentopname. Ervan overtuigd dat mijn oordeel objectief is. Is dat fair? Nee. Stop ik er dus mee? Nee. Soms schaam ik me ervoor dat ik dit niet zelf kan stoppen. Dat oordelen geeft me het idee grip te hebben, ik heb dat rustgevende gevoel nodig. Maar hier ga ik dus voorbij aan een heel belangrijk aspect.

Ik ben niet bedoeld om te oordelen. God heeft mij niet gemaakt om in deze wereld te bepalen wat goed is en wat niet. Mijn blik is vertroebeld omdat ik elke dag geconfronteerd wordt met gebrokenheid. Dat klinkt niet echt hoopvol. Maar dat is het gek genoeg wel. Ik hoef het niet zelf op te lossen want ik kan het niet zelf oplossen. God is er namelijk bij, midden in de gebrokenheid. En als antwoord op haat, oordeel en hokjes denken geeft hij liefde.

He got this

Om even terug te komen op die misdadiger, dat is gebrokenheid in de puurste vorm. Het is dus ook niet mijn bedoeling om je aan te sporen je ogen daarvoor te sluiten. Ik wil je alleen uitdagen om niet meteen in hemel en hel te denken. Dat zorgt ervoor dat je vrij kan zijn. Het is alsof God zegt: ‘Hé, I got this.’ Ik ga dat eens wat vaker herhalen in mijn hoofd. He got this.

Geschreven door

Annerie

Misschien ook wat voor jou

Volg BEAM op TikTok!

Voor video's van inspirerende jongeren die licht willen verspreiden! 💛💡