GASTCOLUMN: Aan alle mensen die bleven zitten
“Als je deze week iets van God hebt ervaren door een dienst, een Bijbeltekst of door de mensen om je heen, wil je dan opstaan?” Het is de allerlaatste ochtendviering van de New Wine zomerconferentie en de vrouw op het podium stelt deze vraag aan zo’n vierduizend mensen. Ik sta op, kijk om me heen en zie dat er ook mensen zijn die blijven zitten.
Ik schrik een beetje. Natuurlijk is het prachtig dat God Zich op wat voor manier dan ook aan het merendeel van deze mensen heeft laten zien. Maar hoe verschrikkelijk moet het zijn als je na een week op een christelijke conferentie niet kunt gaan staan als deze vraag je gesteld wordt.
Eigenlijk kan ik het me ook wel voorstellen. Ik kan namelijk ook niet zeggen dat ik God elke dag of elke week voel. Soms zijn er gewoon momenten dat het lastig is om God tot je te laten spreken en dan moet je enkel met je verstand geloven.
Terwijl ik daar sta, bedenk ik me ook hoeveel pijn het God wel niet moet doen om deze mensen te zien zitten. Dat het niet gelukt is om Zijn kind te laten weten dat Hij er is, dat er iets is wat het contact blokkeert.
Toch moeten we het contact met God blijven zoeken. Hoe moeilijk dat soms ook is. En dan écht zoeken, niet alleen op de meest voor de hand liggende plekken, maar overal. Zoeken met je ogen dicht, noemt onze predikant altijd.
God moet je juist zoeken met je ogen open. En dan zal je heel veel mooie dingen zien. Dat is nog steeds niet makkelijk, maar je mag onthouden dat God ook op zoek is naar jou. En Hij is veel beter in zoeken dan jij.
Hilde Pater (18) woont in Barneveld en is net klaar met de middelbare school.
Beeld: Danielle Blokland
