Femke: ‘10 kilo lichter, maar ik heb wel m’n zelfbeeld verpest’
Oké, ik zeg je eerlijk: leven van alleen water, precies 250 gram groenten, twee stukken fruit, drie boterhammen,12.000 stappen én elke dag naar de sportschool was misschien niet de beste optie. Toch leefde ik zo toen ik zestien was. Ik wilde zo graag het ‘perfecte plaatje’ zijn dat ik zag op social media. Dit is iets wat ik overigens nooit écht bereikt heb, want een ‘goed genoeg lichaam’ zou ik toch nooit halen. Ik leg je uit waarom…
Dik was ik niet, begrijp me niet verkeerd. Dit zie ik nu wel beter dan toen. Als ik foto’s van mezelf terugkijk die ik vroeger haatte, denk ik nu: ‘meid waar maakte je je druk om?!’ Ik wilde toen graag een paar kilo’s lichter zijn, ook al was het niet mijn bedoeling om zóveel af te vallen. Ik had ergens op TikTok gezien dat je 10.000 stappen per dag moet zetten om je fitter te voelen, en dit wilde ik graag een keer proberen. Dat werkte, maar al snel begon ik steeds meer ‘regels’ op te stellen voor mezelf, omdat ik verslaafd raakte aan het slanker zien worden van mijn lichaam. ‘Nu wil ik 12.000 stappen per dag halen. Nee wacht, met 15.000 ben ik écht tevreden. Laat ik dan ook vier keer per week naar de sportschool gaan. Vijf keer. Zes keer. Maar dan wil ik ook geen snacks meer, want dan heb ik alles voor niets gedaan!’ Het was nooit genoeg, want het kon altijd beter. Daar zat ik dan, in maart met mijn summerbody te wachten op de zomer.
En toen was het klaar met deze obsessieve gedachtes. Ik ging in de zomer werken op Vlieland waardoor ik in een ander ritme kwam. Geen 12.000 stappen, wel veel terrasjes. Ik genoot en ontdekte een balans tussen gezond zijn én kunnen genieten van het leven. Alleen kostte het mij tien kilo, heel veel geld voor nieuwe kleding en wat mentale gezondheid om hierachter te komen. Ik werd steeds trotser op mezelf, ook al voldeed ik een dag niet aan mijn zelfbedachte regeltjes.
Om eerlijk te zijn: eigenlijk sport ik nu amper nog en heb ik die kilo’s weer terug. Dat vind ik soms wel lastig, omdat mijn strijd met eten nog niet gestreden is. Bij elke hap spookt het nog door mijn hoofd dat ik een soort aanslag pleeg op mijn lichaam. Dat resulteert nog steeds in momenten dat ik met mijn fles water in de McDonalds zit, terwijl mijn vrienden cheeseburgers voor mijn neus eten. Blijkbaar vind ik het zo belangrijk om er ‘perfect’ uit te zien, ook al is dit ten koste van mijn mentale gezondheid gegaan. Wat stom eigenlijk, dat Tiktok kan bepalen wat ‘perfect’ is, terwijl het onmogelijk is om daaraan te voldoen.
En God zei: Laten wij mensen maken naar Ons beeld, naar Onze gelijkenis.
Als ik Genesis lees, lees ik dat ik al goed genoeg ben. Ik ben al sportief, leuk en mooi genoeg. Ik ben zelfs gemaakt naar Gods perfecte evenbeeld. Dat beeld heb ik alleen verstoord, door het niet te accepteren en mezelf continu te willen aanpassen aan de plaatjes die ik online zie. Misschien moet ik naar God gaan luisteren. Naar welke identiteit Hij mij gegeven. Bepaalt Hij, mijn Maker niet wat perfect is?
Lees ook over:
Leefstijl en sport: Vraagt God een goddelijk lichaam van jou?
Geschreven door
Femke
