Esther (13) is bang voor een tweede lockdown: “Door corona kon ik mijn zus drie maanden niet zien”

“Mijn broer en zus zijn allebei gehandicapt. Daardoor wonen ze al een tijdje uit huis. Vooral met mijn zus heb ik een goede band. Zij is 22 en woont best ver weg van mij. Normaal gesproken zag ik haar meestal één keer in de twee weken. Ze kwam dan met de bus naar huis en dan deden we altijd leuke dingen samen. Omdat ze een heftige vorm van autisme heeft, kan ik niet zo goed met haar praten. Wel proberen we echte zussendingen te doen: Dan kijken we bijvoorbeeld een film samen of gaan we een avondje naar de stad.”

Coronatijd

“Door corona is alles veranderd. Ze komt nu niet meer thuis in het weekend, omdat ze niet met de bus mag. Ze woont best ver weg, dus we kunnen haar ook niet altijd ophalen en wegbrengen. Zelfs als we bij haar komen, is het anders dan eerst. We kunnen elkaar alleen zien in een speciale kamer. Daar moeten we op afstand blijven en onze handen goed ontsmetten.”

De lockdown was voor mij een nare tijd

“Tijdens de eerste lockdown heb ik haar zelfs drie maanden niet kunnen zien. Ik heb haar zo erg gemist. Dat vond ik echt een nare tijd en dat wil ik niet graag opnieuw meemaken. Ondanks dat het lijkt alsof de besmettingcijfers omlaag gaan, ben ik ben bang dat er een tweede lockdown komt. Het maakt me angstig en ik voel me er soms wel eens eenzaam door.”

Ik wil mijn zus graag beschermen

“Ik ben niet de enige die bang is, ik merk dat mijn zus het ook lastig heeft. De laatste keer dat ik bij haar langs kwam, was ze erg bleek en kwam ze gestrest over. Dat vind ik moeilijk om te zien, want ik wil haar graag beschermen. Doordat ik afstand van haar moet houden, heb ik het gevoel dat ik dat niet kan. Ik kan haar bijvoorbeeld niet even snel knuffelen. Als ik niet bij haar ben, proberen we wel te videobellen en te appen met elkaar, maar het is zo anders dan naast elkaar staan of elkaar even vast mogen houden.”

Waar is God?

“Ik probeer God erbij te betrekken als ik het lastig heb met het gemis. Maar het lijkt soms alsof hij me niet hoort en niet luistert. Dat vind ik best moeilijk.”

Mijn vader zei: Ga jij maar in mijn plek! Je hebt haar zo gemist

“Gelukkig kan ik er wel met mijn ouders over praten. Als ik ze vertel dat ik mijn zus heel erg mis, stellen zij bijvoorbeeld voor om met z’n allen te videobellen. Ze helpen ook met het zoeken naar oplossingen om het gemis minder erg te maken. Toen we mijn zus na drie maanden eindelijk weer mochten zien, zou ik eerst niet mee kunnen, omdat er niet zoveel mensen langs mogen. Ik weet nog dat mijn vader tegen mij zei: ‘Ga jij maar in mijn plek! Jij hebt haar het meest gemist!’ Dat vond ik zo fijn!”

Uiteindelijk mag ik mijn zus weer zien!

“Hoewel ik heel bang ben voor een tweede lockdown, waardoor ik mijn zus weer niet kan zien, weet ik wel dat die ook niet voor altijd zal duren. Ja, ik ga haar heel erg missen, maar uiteindelijk mag ik mijn zus weer zien! Tot die tijd blijven we elkaar videobellen en appen.”