Erik haalt drenkelingen boven water: “Ik wil nabestaanden rust geven”
Erik werkt vanaf zijn achttiende bij de SOAD, De Stichting Opsporingsapparatuur Drenkelingen, een vrijwilligersorganisatie die drenkelingen opduikt. Dit varieert van mensen die zelfmoord hebben gepleegd, tot mensen die met de auto in het water zijn beland. Wat voor velen bizar werk lijkt, is voor Erik een prachtige taak.
Onzekerheid wegnemen
“Mijn vader werkt al jaren bij de SOAD (Stichting Opsporingsapparatuur Drenkelingen), ik ben dus eigenlijk opgegroeid met dit werk. Toen ik achttien werd, heb ik besloten om dit ook te gaan doen, die keuze was voor mij vanzelfsprekend. Ik doe dit met maar één doel: nabestaanden een stukje rust geven en onzekerheid bij ze wegnemen. Zolang er nog niemand gevonden is, is het lastig voor nabestaanden om het een plek te geven en het rouwproces te starten. Dit is dan ook onze grootste motivatie en drijfveer om het vrijwillig te doen.”
Hoe het werkt
“We kunnen op ieder moment opgeroepen worden voor een actie, dit kan overal in Nederland zijn. Daar aangekomen, werken we met een dreg: een metalen frame waaraan speciale haken bevestigd zijn, die het slachtoffer op de bodem vinden en naar boven takelen. Dit slachtoffer wordt vervolgens overgedragen aan het forensisch team die onderzoek kan gaan doen. Ons werk zit er dan op.”
We hopen dat wíj ze vinden en niet een willekeurige wandelaar
Jongens van je eigen leeftijd
“Er zijn twee manieren waarop iemand komt te overlijden in het water: door een ongeluk of door zelfdoding. De eerste vier personen die ik vond, waren jongens van mijn leeftijd die zelfmoord hadden gepleegd. Dat kwam wel even aan. Na de vierde dacht ik: ‘Is dit waarvoor ik bij de SOAD ben gegaan?’. Toch voelt het goed om iets voor de familieleden te doen die achterblijven.
Slachtoffers die lange tijd onder water hebben gelegen zijn soms heftig om te zien. We hopen dan ook altijd dat wíj ze vinden, en niet een willekeurige wandelaar die er niet op voorbereid is.”
Een appje bij thuiskomst
“We zijn in totaal met tien man en we zijn een hecht team. We kunnen er allemaal heel goed mee omgaan, maar we worden van tevoren uiteraard ook gescreend. De nieuwe jongens krijgen ’s avonds altijd een appje, om te kijken hoe het met ze gaat. Elke actie bespreken we onderweg naar huis, en na sommige acties komen we op een later moment nog even bij elkaar.
Het verschilt natuurlijk nogal of het een kind betreft of een ouder iemand die een afscheidsbrief heeft geschreven, dat geeft voor ons een ander gevoel. Thuis kan ik er goed over praten met mijn vriendin. Het thuisfront is voor ons allemaal heel belangrijk. Zij moeten volledig achter je staan, je weet nooit wanneer je plotseling wordt opgeroepen en hoe laat je dan weer thuis bent.”
Talent van God
“Leeftijdsgenoten verbazen zich regelmatig dat ik dit aan kan. Het feit dat ik hier zo goed mee om kan gaan, zie ik als een talent dat ik van God heb gekregen. Ik vind het ook gewoon leuk om te doen, al klinkt dat misschien vreemd. Ik heb een duidelijk doel voor ogen, ik kan mensen helpen. Iedereen die wij opduiken is in mijn ogen gelijk, of het nou om een multimiljonair of een zwerver gaat: wij gaan altijd. Iedereen heeft familie.”
Dit is één van de vele Rest In Peace verhalen uit het nieuwste BEAM Magazine. Hierin lees je ook over andere jongeren die met de dood werken. Ben je nog geen lid? Vraag hier een GRATIS proefnummer aan of word gewoon gelijk supporter, dan krijg je BEAM Magazine vier keer per jaar thuisgestuurd (+ gratis dopper of hoodie!)
Geschreven door
Anouk
