Een tachtigjarige verspieder op Schiphol
“Is dit de juiste trein naar Duitsland?” vraagt een tachtigjarige Canadees mij aandoenlijk als ik op Schiphol overstap. “Ik reis met u mee tot aan Hilversum, dan zet ik u daar op de juiste trein,” antwoord ik. Zijn broer, eveneens met baseballpetje waaronder het grijze piekhaar uitfloept, volgt zwijgzaam met zijn kleine handtrolley. “Hoe lang blijft u in Europa?” “Een week, nee dat is niet lang. Maar lang genoeg om te ontdekken of Europa mooi genoeg is om mijn vrouw van zomer mee naar toe te nemen.”
Wat heeft die vrouw een vertrouwen. Zo ben ik niet. Veel te nieuwsgierig, ik wil het zelf ontdekken. Zij gunt hem dat reisje en als hij zegt dat het een geschikte bestemming is, gaat ze met hem mee op zijn volgende trip. Vertrouwen wij de boodschappers die God ons zendt? Of zijn we zo eigenwijs dat we alles zelf willen ontdekken? Ik vrees dat ik vaker wel dan niet tot de tweede categorie behoor. En wat als God mij als bode gebruikt, ren ik dan vooruit als de verspieders Kaleb en Jozua die bij terugkomst zeiden: “Het land dat wij op onze verkenningstocht doorkruist hebben, is een buitengewoon goed land.” Wauw, wat een pioniers, ze hadden hun ogen goed open gehouden. En ze waren overtuigd dat God hen uiteindelijk de overwinning zou geven – ook al zou dat niet gemakkelijk zijn. De bange Israëlieten luisterden niet naar deze boodschap, ze wilden hen zelfs stenigen. Au, stenigen?! De taak van een verspieder is niet altijd gemakkelijk. Het woord verspieder komt dicht in de buurt van het woord pionier. De pionier rent, rijdt, zwemt voorop, verkent het gebied dat voor hem ligt. Daarbij moet hij af en toe risico’s nemen. Soms een eerlijk verhaal doen aan de thuisblijver. Het ontginnen van een nieuw gebied, ook geestelijk gezien, kost bloed, zweet en tranen. Wie zei dat het gemakkelijk zou zijn? Melk en honing krijg je niet voor niets. Maar wees niet bang, wij hebben de Heer. Jezus was de beste pionier ever. Het kruis, zijn kruis werd de meest barre pionierstocht die ooit is uitgevoerd. Hij kreeg door zijn moed en afhankelijkheid aan zijn Vader, de sleutels van het dodenrijk in zijn bezit. Toch durfde God het aan om Hem naar de aarde te sturen. Ik weet niet hoe de reis voor deze tachtigjarige Canadezen deze week zal verlopen en ook niet wat ze het thuisfront zullen vertellen. Ik nam met een beetje weemoed afscheid op Hilversum Centraal. Ze redden het vast, deze vastberaden hoogbejaarde Canadezen.
