Een koekje met poepsmaak
Ezechiël en God trekken al jarenlang samen op. Ze weten precies wat ze aan elkaar hebben. De profeet heeft regelmatig visioenen en profetieën voor Israël en de omliggende landen. Verhalen waarin staat hoe verschrikkelijk het zal aflopen met de volken en wat God allemaal gaat doen, maar deze keer is het anders. Ezechiël wordt zelf betrokken in het verhaal.
God geeft hem namelijk een paar opmerkelijke opdrachten. Ezechiel moet hij op zijn zij gaan liggen om zo de schuld van Jeruzalem te dragen. Niet voor 5 minuutjes, nee, voor 390 dagen! Langer dan een jaar ligt hij op zijn zij op de grond tegenover zijn zelfgebouwde miniatuur stad. God zelf bindt hem vast op een zij om te voorkomen dat hij zich omdraait. Ezechiël heeft ontblote armen, de doorligplekken zullen verschrikkelijk zijn geweest. Daarna moet hij nog 'maar' 40 dagen op de andere zij liggen om de schuld van Juda op zich te nemen. En nee, hij hoeft zich niet te vervelen, want hij moet profeteren over de steden. Het hoogtepunt lijkt bereikt als Ezechiel hoort dat hij gedurende dat jaar maar iets meer dan een liter water en 250 gram brood per dag zal krijgen. Toch kon het nog erger. De schrik slaat Ezechiel om het hart als hij de tweede opdracht hoort.
God gehoorzamen, not matter what?
“Eet een koek gebakken op mensenpoep”, zegt God. “Maar Heer! Ik heb nog nooit iets onreins gegeten...” roept Ezechiël verschrikt uit. “Hm, oké dan”, antwoordt God, 'voor deze keer mag de koek op een koeienvlaai gebakken worden.” “Ah gelukkig.” zegt Ezechiël. Nee, dat zei hij niet, maar hoe vies hij het ook vond, hij at de koek toch op. Hiermee wilde hij de Israëlieten laten zien dat zij onrein voedsel zouden eten, als ze weggevoerd zouden worden uit Israël. Voor Ezechiël was het gruwelijk om iets onreins te eten. In de Joodse wet was dit streng verboden, toch gehoorzaamde hij God.
Ik heb ontzettend veel respect voor Ezechiël. Hij ging ver over zijn eigen grens heen en kwam uit zijn comfortzone om God te behagen. Niemand heeft trek in een koek met een poepsmaakje. Het idee alleen al doet mij kokhalzen. Zelf durf ik vaak niet eens mijn klasgenootje aan te bieden om te bidden voor haar hoofdpijn, omdat ik dan uit mijn veilige holletje moet komen. Ik kan zoveel leren van Ezechiël. Zijn houding naar God toe is zo gaaf dat ik er stil van word. Ik wil zo graag ook bereid zijn God te gehoorzamen, no matter what. Ik wil kwetsbaar zijn voor Hem, omdat daar kracht in schuilt. En ik wil niet zelf bedenken of een idee van God goed of fout is, hoe raar de opdracht ook lijkt.
“Heer, geef mij ook maar zo'n koekje met wat bruin spul eraan.”
Wel graag met chocolade dan, als het mag.
Joy (17) is bijbeltijger bij BEAM en is dol op kinderen, schilderen en zingen.
