DOPEN: ''De visjes knabbelden aan mijn tenen''

''Als kind leek me de volwassendoop altijd gaaf om te doen, maar ik was nog niet oud genoeg. In de kerk waar ik heenga mag je je pas laten dopen vanaf je vijftiende. Vanaf mijn dertiende keek ik al op naar mensen die zich lieten dopen. Ik ging altijd vanuit dat ik, zodra ik vijftien werd, me zou laten dopen in de eerstvolgende tienerdoopdienst. ''

Unieke kans
''Rond mijn vijftiende wilden mijn ouders hun vijfentwintigjarige jubileum in Israël vieren. Ik had gehoord dat mijn neef zich had laten dopen in de Jordaan en dat er meer mensen waren die dat deden. Ik had dus de keuze om een jaartje te wachten. Ik vond dit zo mooi om te doen, dat ik die kans niet wilde laten liggen. Liever iets langer wachten en dat het een unieke ervaring zou zijn. Op deze manier kon ik zelfs in het dopen op Jezus lijken. Dezelfde rivier, dezelfde omgeving.''

''Ik liet me dopen aan de bovenkant van de Jordaan, vlak bij het meer van Galilea. Ze weten niet de precieze plaats waar Jezus zich liet dopen, maar wel ongeveer: bij Yardenit. Dat is een plek waar je een ‘dooppakket’ kunt krijgen: je kunt een doopjurk en een handdoek huren en je krijgt een certificaat dat je gedoopt bent. Een beetje toeristisch, maar ook wel grappig.''

'Tijdens de doop waren er kleine visjes die aan mijn tenen knabbelden. Mijn zus las uit de Bijbel voor en mijn vader en broer hebben mij gedoopt. Alles werd dus geregeld door mijn gezin. Het was heel intiem. Het was echt een mooi moment. Hier had ik jaren naar uitgekeken en eindelijk was het zover. Ik was altijd heel benieuwd geweest naar hoe het zou zijn, ik was veel korter onder water dan ik me had voorgesteld. Toen ik boven kwam schoot door mijn hoofd: ''Yes, ik ben gedoopt!'''' Niet perfect
''Ik heb niet een omkeer of iets heel bijzonders meegemaakt, wat ik anderen vaak hoorde vertellen als ze zich lieten dopen. Ik ben christelijk opgevoed. Mijn ouders zijn christen en hun ouders zijn christen. Om heel eerlijk te zijn had ik niet een heel duidelijk moment dat ik voor Jezus koos.'' ''Je hoeft niet een heel bijzondere getuigenis te hebben, zoals mensen die ongelovig zijn opgegroeid en met een ommekeer tot geloof komen. Het mag ook gewoon als jij van God houdt. Dus als je vindt dat je niet zo’n bijzonder verhaal hebt of nog niet alles goed doet: dat maakt niet uit! Je hoeft ook niet perfect te zijn om je te laten dopen.'' ''Ik ben als persoon niet drastisch veranderd en ik maak nu niet minder fouten. Mijn doop was een bevestiging dat ik voor Jezus kies. Ik wilde laten zien dat ik niet alleen ‘zo ben opgevoed’ of met mijn ouders meega naar de kerk. Ik wilde God duidelijk maken: ''Ik kies voor U.'''' Tekst: Lola Brouwer