DERDE ADVENTSZONDAG | Hoe Bijbelse blijdschap een keuze is (en niet gewoon een goede bui)

Vreugde, opgewekt, vrolijk, gelukkig, verblijd, welgemoed, zonnig, blijmoedig, happy, verheugd... We kennen in onze taal veel verschillende synoniemen van ‘blijdschap’. Ook in de Bijbel zijn er veel verschillende benamingen om dit blije gevoel uit te drukken. Het interessante aan deze woorden voor ‘blijdschap’ is dat ze de diepere laag laten zien. Bijbelse, goddelijke blijdschap is niet simpelweg een goede bui hebben, maar een keuze om te vertrouwen dat God zijn beloftes zal nakomen. Laten we dat eens uitdiepen!

Schoonheid

Op de eerste bladzijde van de Bijbel zegt goed dat deze wereld ‘zeer goed’ is. Het is niet meer dan logisch dat mensen blijdschap vinden in mooie en goede dingen. Zo vindt de schrijver van Psalm 104:15 vreugde in lekker eten, goede wijn en geurige olie. Hij ziet het als een cadeau van God! Ook lezen we in de Bijbel dat mensen blij worden van bijvoorbeeld een bruiloft (Jeremia 33:11) of van kinderen (Spreuken 23:24-25). Er is zelfs een spreuk die het genot van lekkere parfum vergelijkt met de schoonheid van een echte vriendschap (Spreuken 27:9).

Blij ondanks alles

Maar … dat betekent niet dat de mensen uit de tijd van de Bijbel alleen maar vreugde kenden. Sterker nog, het boek staat vol met de ellende van deze wereld. En juist in deze context is Bijbelse blijdschap erg interessant en vernieuwend. Het is namelijk een houding die de mensen van God toepassen; niet vanwege blije omstandigheden, maar omdat ze hun hoop vestigen op Gods liefde en zijn beloftes.

Kijk bijvoorbeeld eens naar het volk van Israël. Het eerste wat ze deden nadat ze als slaven werden bevrijd uit Egypte, was zingen! En dat terwijl ze nog járen verwijderd waren van het beloofde land en ze kwetsbaar in de woestijn moesten leven. Later blikken andere Bijbelse dichters hierop terug. Zo zegt de schrijver van Psalm 105:42-43: “Hij dacht aan zijn heilig woord, gegeven aan Abraham, zijn dienaar, hij liet zijn volk in vreugde vertrekken, zijn uitverkoren volk jubelend gaan.” Deze verhalen maken duidelijk dat de vreugde van Gods volk niet bepaald wordt door hun worstelingen, maar door hun toekomstige bestemming. Hun beloofde land.

Nieuwe verlosser

En jaren later – wanneer het volk van Israël weer onderdrukt wordt – kijkt de profeet Jesaja uit naar het moment dat er een nieuwe verlosser komt, zoals Mozes dat ooit was geweest. Hij schrijft wat er dan te gebeuren staat: “Wie door de HEER zijn bevrijd, keren terug. Jubelend komen zij naar Sion, gekroond met eeuwige vreugde. Gejuich en vrede trekken de stad binnen, gejammer en verdriet vluchten eruit weg.” (Jesaja 51:11) En terwijl de Israëlieten wachtten, keken ze vol blijdschap uit naar hun toekomstige verlossing. Daarom is het zo veelbetekenend dat Jezus bij zijn geboorte wordt aangekondigd met; “Ik kom jullie het goede nieuws brengen, dat het hele volk met grote vreugde zal vervullen.” (Lucas 2:10)

'Wees gelukkig als ze je uitschelden'

Ook Jezus verblijdt zich zoals vele figuren in de Bijbel dat voor hem al deden (check bijvoorbeeld Lucas 10:21). En hij leert vervolgens zijn volgelingen hoe je vreugde vindt in de wildernis. De Bergrede is daar hét voorbeeld van. “Gelukkig zijn jullie wanneer ze je omwille van mij uitschelden, vervolgen en van allerlei kwaad betichten. Verheug je en juich, want je zult rijkelijk worden beloond in de hemel.” (Matteüs 5:11-12).

Na zijn dood en opstanding, roept Jezus de discipelen op om het goede nieuws – dat hij de opgestane koning van de wereld is – te verkondigen. Dat deden ze. En niet zomaar, maar ‘vervuld van vreugde en van de heilige Geest.’ (Handelingen 13:52) Zelfs wanneer ze vervolgd werden. Denk maar eens aan Paulus, die in een vieze Romeinse gevangenis zat. Ook hij hield zich vast aan de vreugde van de Heer (Filippenzen 1:25 en Filippenzen 3:1). Hij geloofde dat het een cadeau van Gods geest was. Een teken dat Jezus’ aanwezigheid bij je is en hoop biedt in tijden van tegenspoed. Want als je gelooft dat Liefde zelfs de dood heeft overwonnen, ontstaat er zelfs plek voor blijdschap in de meest diepe dalen van het leven.

Erken je pijn

Dit betekent niet dat je je verdriet moet negeren of wegduwen. Dat is niet gezond. Én niet nodig! Ook Paulus uit regelmatig zijn verdriet over het missen of verliezen van de mensen die belangrijk voor hem zijn, of het gebrek aan zijn eigen vrijheid. Daarover schrijft hij: “… we hebben verdriet maar toch zijn we altijd verheugd.” (2 Korintiërs 6:10) Want naast dat hij zijn pijn erkent, maakt hij ook de keuze om op Jezus te vertrouwen. Dat zijn verlies niet het laatste woord zal hebben. Dus: christelijke blijdschap is een bewuste keuze voor geloof en hoop, in de kracht van Jezus’ leven en liefde.

Bron: The Bible Project

Lees ook: Het Bijbelse verschil tussen optimisme en hoop