"Dat ik geen christen zou worden stond vast"

Alouchca Sikkema (20) koos twee jaar geleden voor Jezus. Terwijl ze altijd een goede jeugd heeft gehad, had ze toch het gevoel dat ze iets miste. “Alles veranderde na een gesprek met een christelijke vriend.”

“Ik ben geboren in Groningen en heb daar tot mijn 14^e gewoond. Ik heb op een christelijke school gezeten, zo eentje die alleen maar in naam christelijk is. De jaarlijkse kerstvieringen waren niet meer dan leuk liedjes zingen en maar heel weinig docenten deden iets met het geloof. Het zorgde er voor dat ik nooit echt goed wist wat die christenen precies geloofden. Eigenlijk vond ik dat wel prima.” “Dat veranderde toen ik na mijn middelbare school aan de Academische Pabo ging studeren. Op een dag was ik met een studiegenoot aan het werk, toen het tijd was om te stoppen bracht ik hem naar de bushalte. Daar raakten we aan de praat. In die tijd was ik erg druk en daar haalde ik ook wel voldoening uit, maar toch had ik altijd het idee dat mijn leven niet compleet was.
Tijdens het wachten op de bus vroeg ik hem daarom of hij weleens het gevoel had dat er iets ontbrak in zijn leven, dat hij zich leeg voelde. Hij glimlachte en zei van niet. Vervolgens vroeg hij of ik misschien God in mijn leven miste. Die vraag had ik niet verwacht en na een heel gesprek vroeg hij mij of ik zin had om naar de informatieborrel van de Student-Alphacursus te gaan. Ik had die maandag toch niets te doen, dus waarom niet? Niets te verliezen toch?” “Uiteindelijk kwam het zover dat ik op die borrel besloot de Alphacursus te volgen. Dan wist ik in ieder geval waar ik niet in geloofde, want dat ik geen christen zou worden, stond vast. Ik wilde er alleen wat over leren. Tijdens de cursus kwam ik erachter dat ik het allemaal erg interessant begon te vinden. Ik werd steeds nieuwsgieriger naar alle onderwerpen. Wat ik vooral gaaf vond, was dat iedereen bij Alpha bereid was met mij in gesprek te gaan, ook al wist ik er bijna niets vanaf. Na een poos was het zelfs zo dat ik me begon af te vragen waarom ik nooit was gaan geloven.” “De omslag kwam tijdens het weekend. In iedere Alphacursus zit een weekend waarin je met z’n allen naar een kampeerboerderij gaat en lekker gaat chillen. Op dat weekend was er ook een moment stille tijd, waarop iedereen de kans kreeg om te bidden, een boekje te lezen of in stilte te ontspannen. Ik besloot gewoon stil te blijven zitten. En toen gebeurde het.
Van het ene op het andere moment was het puzzelstukje in mijn binnenste gevuld. Ik ben een stuk gaan lopen met mijn groepsleider en bij haar heb ik mijn hart uitgestort. Ik voelde me helemaal vrolijk en opgelucht. Vanaf toen wist ik dat God ook in mijn leven aanwezig was.” “Nu, twee jaar verder, is mijn idee van geloven een heel stuk uitgediept doordat ik bij de Navigators Studentenvereniging ben gegaan. Daar heb ik nog veel meer geleerd over God en mijn relatie met hem. Ik heb nu een leven dat veel zinvoller is dan vroeger!
En die leegte, die is nog steeds helemaal weg. Tuurlijk heb ik ook rotdagen, maar niet meer het incomplete gevoel van toen. Daarbij, nu heb ik ook een plek waar ik naartoe kan gaan. Dan drop ik mijn vervelende gevoel gewoon bij God.” “Als je twijfelt moet je dus soms gewoon ergens aan beginnen. Als ik nooit naar die cursus was gegaan, had ik dit niet kunnen vertellen. Heb je niets te verliezen? Waarom zou je het dan niet doen?”