CONFESSION: ik ben een emoshopper

Niet allemaal tegelijk, natuurlijk. Van januari tot maart doe ik mee aan Project 333. Drie maanden lang kan ik ‘s ochtends, als ik me ga aankleden, kiezen uit 33 gelukkige stuks die ik zelf heb geselecteerd: broeken, truien, shirts, jurkjes, rokjes, handschoenen, jassen, sjaals, mutsen. De rest van mijn garderobe ligt ‘veilig’ verborgen achter een paar kastdeuren en een grote rits. Ondergoed, sokken, pyjama’s en sportkleding tellen overigens niet mee met de selectie van 33. Anders was ik er nooit aan begonnen.

Veelal mannelijke medemensen halen één wenkbrauw op en zeggen doodleuk dat ze niet eens 33 kledingstukken hebben. De meerderheid van de mensen die reageert met ‘wat doe je jezelf aan’, is vrouw. Daar trek ik verder geen conclusies uit.

Het idee achter Project 333? Je zou tijdens het project ontdekken dat je helemaal niet zoveel (nieuwe) kleding nodig hebt. Dat een ‘lege’ kledingkast met alleen maar stukken die je zelf met pijn en moeite hebt geselecteerd, het je in de ochtend veel gemakkelijker aankleden maakt. Minder keuzestress, want alles wat er hangt vind je toch mooi. Be more with less, simple is the new black, dat soort ongein. Het is ook nog eens beter voor onze planeet om minder nieuwe dingen te kopen. Daarnaast draag je sowieso maar een klein deel van je garderobe, is de theorie. Inderdaad, ook al heb ik 38 spijkerbroeken liggen, ik heb twee favorieten die ik bijna altijd aantrek. Van de berg truien en blousejes kies ik toch steeds die drie die zo goed matchen bij m’n ogen.

Be more with less, simple is the new black, dat soort ongein

En dan nu de echte reden dat ik dit doe: ik ben een emoshopper. Oké, ik heb mezelf nooit in de schulden gekocht en ik was heus niet zo erg als Rebecca Bloomwood van Confessions of a Shopaholic, maar oh, de vreugde van een nieuw truitje… Ik betrapte mezelf er regelmatig op dat als ik me moe, geïrriteerd, gestrest of eenzaam voelde, ik de fiets opstapte, pinpas in de aanslag, de vurige drang om iets nieuws te scoren niet onderdrukkend. Zelfmedelijden? Troost in de vorm van een paar schoenen. Ongelukkig? Geluk is een nieuwe jurk.

De allergrootste leerschool van dit project is – nu al –  om geluk uit andere dingen te halen dan (het kopen van) iets nieuws. Geluk is een spontane ontmoeting, een leuk gesprek, een spelletje en wijntje met vrienden. Daar kunnen geen 33 nieuwe paar schoenen tegenop. Zeggen ze.

Pas stond ik kwijlend voor de etalage van een fairtrade, sustainable, eco – en nog wat van die hippe labels – kledingwinkel, smoezen te verzinnen waarom ik toch echt wel een jurkje mocht kopen dat groen, duurzaam en eerlijk was. Ik heb me ingehouden. Ben direct doorgelopen naar de eerstvolgende koffiebar. Troost in de vorm van een cappuchino.

Nog 2 maanden te gaan.