COLUMN: Wat is er nou zo mooi aan het huwelijk?

Over het huwelijk zijn er Bijbels gezien twee centrale teksten. De eerste is het scheppingsverhaal: God ziet dat het niet OK is dat de mens alleen is, dus moet er een ander komen, een metgezel. Genesis 2:24 volgt dan: ‘Zo komt het dat een man zich losmaakt van zijn vader en moeder en zich hecht aan zijn vrouw, met wie hij één van lichaam wordt.’ Oftewel: het huwelijk hoort er vanaf het begin bij. Het is geen noodvoorziening om te voorkomen dat iedereen wat met iedereen aanrommelt, maar het was er al vóór de zonde; het was goed. Een andere tekst is ook cruciaal: ‘Mannen, heb uw vrouw lief, zoals Christus de kerk heeft liefgehad en zich voor haar heeft prijsgegeven.’ (Efeziërs 5:25) Het is de bekendste van een heel aantal teksten waarin de relatie tussen God/Christus en het volk/de kerk met een huwelijk wordt vergeleken (zie ook: Jesaja 54:5, Jeremia 3:14, Hosea 1-3, Mattheüs 9:15, Mattheüs 25:1-13, Openbaringen 21:9). Getrouwde stellen kunnen zich laten inspireren door de liefde van Christus voor de kerk. Maar ze zijn ook een wandelende metafoor: als mensen hen zien, leren ze iets over hoe God met mensen verbonden wil zijn. Oké, het huwelijk is goed voor ons en is zinvol voor Gods Koninkrijk. Genoeg reden om te trouwen dus. Hoewel.. Waarom nou specifiek het huwelijk, waarom niet gewoon het hebben van een relatie? Tim Keller heeft hierover veel zinvolle dingen gezegd (en geschreven in zijn boek Het Huwelijk). Ik pik er twee dingen uit die mij wel aanspraken. Ten eerste is het huwelijk een contract, een verbond (wederom een Bijbels beeld). Keller maakt een onderscheid tussen consumptierelaties en verbondsrelaties. Een relatie met een bakker kan ik prima beëindigen als ik ergens anders goedkoper brood vind, ook al ga ik al tientallen jaren naar dezelfde bakker en is die bakker afhankelijk van mijn aankopen. Een verbondsrelatie is anders omdat daarin wordt afgesproken dat de verbinding blijft, hoe dan ook. Zo’n relatie wordt niet beïnvloed door concurrentie of door voortdurende evaluatie van de ander. Keller benadrukt dan ook dat zo’n relatie (= het huwelijk) rust geeft: ik hoef mij niet meer te promoten ten opzichte van anderen, ik hoef niet elke dag te strijden om gekozen te worden: ik kan rust en acceptatie vinden, mezelf kwetsbaar opstellen. Een tweede mooi punt van Keller gaat over de vraag: hoe houd je het vol? Hoe blijf je kiezen voor je partner, ook al is het brood zoveel lekkerder en goedkoper op die andere plek? Dan is ook weer de liefde van Christus inspirerend. Hij kon de mensen nog liefhebben waaraan hij zich verbonden voelde, terwijl zij hem kruisigden. Keller denkt te weten waarom: Christus had de mensen niet lief om wat ze te bieden hadden, maar om het potentieel dat ze hadden. Hij zag in ieder de volmaakte mens, zoals hij/zij zou kunnen zijn. Voor díe mens kon Hij zich opofferen. Zo is het huwelijk ook het aanvaarden van een wederzijds project: toegewijd blijven aan het stimuleren van de ander, het helpen groeien van de ander, omdat je glimpen hebt opgevangen van het potentieel dat de ander heeft. Goed, dat is inspirerend voor mij. Ik besef me dat er getrouwde mensen zijn die dit zullen lezen en zoiets zullen denken als ‘ja, ja, zie maar hoe dat in de praktijk gaat werken!’ Tja, geen idee. Het is in elk geval de theorie waarmee ik binnenkort de praktijk in ga stappen. Spannend! Zin in!

Bijbeltijger Rob Bergsma (23) is bezig met een master Gemeentepredikant aan de PThU in Groningen. Daarnaast is hij erg actief binnen zijn studentenvereniging Navigators en is hij vaak als gitarist op kerkpodia te vinden.