COLUMN: Wanneer de atoombom valt...
Duik dan niet weg. Wees niet bang. Zing. Dans. Zoen. Doe wat je het liefste doet. Zeg tegen de liefste mensen de liefste dingen. Geniet van de zon op je huid. Van de regen in je gezicht. Van de wind in je haren. Van de vogels in de lucht. Omarm het leven.
Doe het samen met je vrienden. Met je familie. Gebruik je laatste momenten optimaal. Om te vergeven, luidkeels te zingen, je helemaal suf te knuffelen. Lach tot je niet meer kunt. Ren, fiets of zwem door de natuur. Geef een knipoog naar de hemel. Geniet. En nee, doe het niet alleen nu. Maar probeer (natuurlijk lukt dat niet altijd) iedere dag het leven lief te hebben.
Misschien doe jij dit al. Superfijn. Het is vooral een reminder aan mezelf. Omdat ik nu al een paar dagen – compleet machteloos – de NOS-liveblog over de oorlog in Oekraïne aan het refreshen ben. In de hoop op een staakt het vuren. Op vrede. Op goed nieuws. Angst neemt mijn denken steeds meer over. Wat als Poetin echt zo gek is om kernwapens te gebruiken? Wat betekent dat voor de wereld? Voor onze toekomst?
Veel vragen, maar wat schiet ik daarmee op? Natuurlijk mag mijn angst er zijn en blijf ik bidden voor vrede, maar stel, de atoombom valt, dan ben ik in beide gevallen – bang of gelukkig – van de wereld verdwenen. Linksom of rechtsom: het resultaat blijft hetzelfde. Dan kies ik liever de weg van het licht. Want wanneer ons leven op zijn einde loopt, betekent dat niet dat we niet meer hoeven genieten van het leven. Juist wel!
Heb geloof. Heb hoop. Heb lief.
PS: Geïnspireerd door de laatste Ongelooflijke Podcast over ‘Oorlog in Europa’. Wil je graag iets bijdragen? Doneer dan nu voor vluchtelingen uit Oekraïne. Dankjewel!
Geschreven door
Bas
