COLUMN: Van een koude kerk thuiskomen

Geen idee hoe het gebeurde, maar opeens had ik mijn winterjas nodig terwijl ik nog geen 6 dagen eerder mijn dekbed van me af trapte en met een draaiende ventilator tropische temperaturen trotseerde toen ik in slaap probeerde te vallen. Gevoelsmatig is het plotseling hartje winter en dat merk je ook op zondagochtend in de kerk. Het is zo koud binnen dat je nog net geen wolkjes ademt en het liefst houdt je je sjaal gewoon om. Van de mensen om je heen hoor je dat dit belachelijk is. Wat straal je als kerk uit naar gasten als ze er tijdens hun eerste bezoek achter komen dat het gemiddeld 2 graden is tijdens een kerkdienst? Warme lucht stijgt op, dus hoe leg je mensen uit dat de dominee geen egoïst is ondanks dat hij als enige hoog op de kansel zit en geen last van de kou lijkt te hebben? Hoe leg je medekerkgangers uit dat je tijdens het laatste gezang bleef zitten omdat je vastgevroren zat aan de kerkbank? Juist, dit is niet uit te leggen, dus hier moet wat aan gebeuren, toch?

Maar weet je, ik denk dat mensen die een kerk bezoeken, voor het eerst of regelmatig, meer behoefte hebben aan een andere soort warmte. Een warme hand bij binnenkomst, warme genade los van hoe je leven er ook uit ziet en warme interesse na afloop van een dienst. Het gevoel van welkom zijn ongeacht wie je bent, omdat bij Jezus iedereen ook welkom is. Dan is het tijdens de dienst misschien 2 graden, maar dan is het zomer in ons hart. Toch nog last van de fysieke kou in de kerk? Tip: Vraag of je bij de deur mag collecteren voor de stookkosten. Andere kerkleden hebben er ook last van, dus die hebben er vast wel een paar euro voor over.