COLUMN: Ontsnapt aan een Kruidvat-carrière
Ik zag het helemaal voor me: vier jaar feest viere… uh… studeren en dan zou ik juf zijn. Iedere dag voor de klas, ik kon me niks leukers bedenken. Althans, dat deed ik iedereen geloven. Inclusief mezelf.
Tot m’n examens had ik nog nooit één tel serieus nagedacht over ‘wat ik later wilde worden als ik groot zou zijn’. In havo 5 mocht ik twee dagen school skippen om met iemand mee te lopen die een opleiding deed die mij leuk leek. Deze legale spijbeldagen benutte ik volop! Om gezellig een dagje naar m’n zus te gaan bijvoorbeeld. En om mee te lopen met een goede vriendin die ‘toevallig’ een opleiding deed die ik mogelijk ook wilde doen (NOT). Het waren twee beregezellige dagen, dat wel.
Maar na mijn examens moest ik me opeens ergens inschrijven. Oeps! Ach, dacht ik, ik ga wel naar de pabo. Ik draaide kindernevendienst in de kerk, ik paste wel eens op, ik kon prima met kinderen opschieten. Bovendien kwam mijn moeder uit een onderwijzersgezin en zou het mooi zijn een familietraditie te eren. Met deze ijzersterke argumenten in mijn achterhoofd, melde ik me aan.
In de allereerste week ging het al mis. De introweek was een ware hel. Ik kende niemand. We sliepen met z’n allen in een crappy gebouw, werden midden in de nacht wakker gemaakt om stomme kinderliedjes te zingen (jeej, welkom op de pabo) en moesten allerlei verschrikkelijke speurtochten doen die bol stonden van kinderachtige opdrachten. Ik vond er werkelijk geen bal aan. Al in die eerste week sloegen de twijfels toe en na twee weken colleges wist ik het zeker: IK WIL HELEMAAL GEEN JUF WORDEN!!
Maar ja, wat ging ik dan doen?! Ik schreef me uit, ging fulltime bij de Kruidvat werken, wat tot dan m’n bijbaantje was, en zou er ondertussen nog eens heel goed over nadenken. Maar nu écht! En dat deed ik ook. Want hoe stelliger mijn filiaalmanager me een glansrijke Kruidvat-carrière beloofde, hoe benauwder ik het kreeg. Want er was één carrière die ik nog minder ambieerde dan die van juf… Precies: die van Kruidvat-medewerker.
Na een jaar wikken, wegen, open dagen bezoeken en eindeloos veel uren kassa draaien, was ik eruit en vond ik een studie die wél bij me paste: journalistiek. Opgelucht zei ik de Kruidvat vaarwel.
Ik zal nooit zeggen dat dit een weggegooid jaar is geweest, maar als ik het opnieuw mocht doen, had ik het zeker anders aangepakt. Ik had me eerder verdiept en een íets beter afgewogen keuze gemaakt. Gelukkig is het allemaal goed gekomen met mij (vind ik zelf). Maar alsjeblieft, doe je voordeel met mijn verhaal en pak het anders aan.
PS: Niks mis met de pabo of met een Kruidvat-carrière natuurlijk hè… Het was alleen niks voor mij ;-)
