COLUMN: Mijn vakantie zonder God

Toen de vakantie goed en wel begonnen was, luidde mijn tijdelijke levensmotto al snel iets in de richting van: “We zien wel wat we doen, het liefst zo min mogelijk en zo leuk mogelijk.” Dit resulteerde in uren Netflix kijken, veel slapen en zo af en toe een beetje werken. Mijn leven met God heb ik een paar weken naar de achtergrond geschoven. Niet echt slim natuurlijk. Afgelopen week besefte ik me naar aanleiding van mijn vakantie zonder God iets wonderlijks. Vorige week dinsdag kwamen bij mijn studentenvereniging allemaal nieuwe leden kijken. Een onderdeel van die betreffende avond was een korte bijbelstudie. De tekst die we gingen behandelen was Spreuken 4:23, daar staat: “Van alles waar je over waakt, waak vooral over je hart, het is de bron van je leven.” In de vakantie heb ik veel leuke dingen gedaan. Toch heb ik uit die avonden biertjes drinken met vrienden, hele seizoenen ‘Suits’ kijken of mijn prachtige vakantie in de buurt van Nijmegen niet de voldoening kunnen halen waar ik in het diepst naar op zoek ben. Het was allemaal geweldig, maar God was er niet bij. Het plezier is intussen langzaam weggesleten en alleen de mooie herinneringen blijven over. Dit terwijl ik merk dat als ik meer met God bezig ben, vreugde continu een rol blijft spelen in mijn leven. Die vreugde is blijvend en zal nooit meer weggaan. Kees Kraayenoord zei, ongeveer een jaar geleden in een preek over aanbidding, het volgende: “In God’s verlangen naar ons, wordt ons verlangen naar Hem geboren”. God was erbij. Continu. Hij blijft naar me toe komen. Ik was niet bij God, maar juist nu ik weer heb ervaren wat ik heb gemist in de vakantie, merk ik weer wat ik aan Hem heb. De vreugde is terug, al is de vakantie voorbij.