COLUMN: Mag ik mezelf wel christen noemen?!
“Dit mag nooit meer!”, riepen we na de verschrikkelijke brand in kamp Moria. “Het volgende kamp moet anders!”, riepen we vredelievend vanuit onze warme huizen. En ja, we kregen gelijk, het volgende kamp werd ook anders. Nog veel erger namelijk…
En wat deed ik? Ik werd moe van alle berichten en ging een boek lezen. Of gedichtjes schrijven over verveling. Natuurlijk vond ik de omstandigheden in kamp Moria miserabel, maar ja, ik had hoofdpijn na vier uur TikTok-filmpjes loeren. Natuurlijk moeten we iets voor die mensen doen, maar kan iemand anders dat oplossen?
Ik klaag over thuiszitten, terwijl ze op Lesbos geen thuis hebben. Ik binge series onder mijn deken, maar stuur geen dekens op. Ik stem christelijk, maar naastenliefde krijgt geen stem (bij CDA of SGP). Ik heb nog nooit zoveel gespaard, maar de enige plek waar mijn geld heengaat zijn online webwinkels. Ik prijs mezelf gelukkig dat ik in deze tijd geen vader ben, terwijl op Griekenland minstens 4.000 kinderen zonder ouders lopen. Maar gelukkig noem ik mezelf christen!
Ik schaam me. Voor mezelf. Voor christenen. Voor de politiek. Voor het egocentrisme dat corona heeft blootgelegd. “Ik verveel me, dus ik ben zielig.” Ja, mijn/onze emoties mogen gehoord. Mogen gezien. Maar relativering kan geen kwaad. En onszelf een schop onder de kont geven ook niet. Ook vanuit huis kunnen we oog houden voor de wereld.
Ik noem mezelf christen. Nu wordt het tijd om het ook echt te zijn.
PS: Doneren kan hier
BEELD: ANP
Geschreven door
Bas
