COLUMN: Kunnen we het een keer NIET over het weer hebben?
Ik ben deze zomervakantie een strong, independent woman geworden; ik ben op kamers gegaan in Amersfoort. Maar omdat mijn ouders me al veel te snel misten, besloten ze vanuit het hoge noorden een dagje langs te komen. Het was warm buiten en we besloten een gezellig terrasje op te zoeken. Er kwam al snel een ober onze kant oplopen. ‘’Lekker weertje is het, hé’’, zegt hij net iets te vrolijk. Kunnen we nog weg?
Afkeer
Waar mijn afkeer voor het gesprek over het weer is ontstaan weet ik niet, maar mijn haren gaan recht overeind staan zodra iemand erover begint. Het is zo’n gespreksonderwerp waar je over begint met iemand waar je helemaal niks mee in gemeen hebt. Op een verjaardag bijvoorbeeld, zit je opgepropt tussen twee familieleden van de jarige Jet een beetje te praten over het weer. Het is toch verschrikkelijk?
Piet wie?
Dit gebeurde dus ook op dat ene terras, middenin het centrum van Amersfoort. En de ober leek vijf seconden geleden nog wel zo leuk. Ik zak langzaam weg in mijn stoel terwijl mijn ouders enthousiast meepraten over de warme herfstzon. Vol bewondering hoor ik aan hoe drie volwassen een volle vijf minuten een gesprek kunnen houden over het weer. Je zou bijna denken dat Piet Paulusma overbodig is geworden, zij weten het allemaal net zo goed.
Als je maar wel van mijn voeten afblijft
Crisis
Ik snap het ergens ook wel weer, het weer is iets waar we allemaal over kunnen praten. Iedereen kan een mening hebben over het weer en die met elkaar delen. Want daar zijn wij Nederlanders maar al te goed in; een mening hebben en die mondig delen met de rest van de wereld. Kijk alleen al naar afgelopen zomer, Nederlanders waren in een soort crisis beland. Want vonden we die 40-maanden-durende hittegolf nou wel fijn of niet? Als het aan de vrolijke ober lag had dat warme weer in ieder geval nog veel langer mogen blijven.
Alles behalve het weergesprek
Ik heb persoonlijk liever dat ik iemands lievelingskleur te weten krijg dan zijn mening over het weer. Al zijn we op een feestje en zie ik je na deze avond waarschijnlijk nooit meer, vertel me alsjeblieft iets over jezelf wat niks met het weer te maken heeft. Mijn afkeer voor het weergesprek is ondertussen zo groot geworden dat je me zelfs met alle liefde het verontrustende verhaal over je voetfetisj mag vertellen. Ps. als je maar wel van mijn voeten afblijft.
''Oke.. ik ga''
Heb verder vooral een mening, blijf lekker praten over het weer. Je moet het tenslotte toch ergens over hebben met de zoon van de oom van de beste vriendin van je moeder op verjaardagen. Maar kijk dan vooral niet raar op als ik mezelf, samen met mijn gebakje, verplaats naar een andere plek om vervolgens met iemand over de kinderen (die ik niet heb) te praten.
Lees ook de column van Bas!
Geschreven door
Anouk Timmer
