COLUMN: Ik word echt geen christen, hoor
“Ik word echt geen christen, hoor!” Riep ik naar mijn ouders, vlak voordat ik mijn opleiding aan de Christelijke Hogeschool Ede begon. Ik ben niet-religieus opgevoed en wilde dat graag voortzetten. Koos alleen voor de CHE, omdat deze school veruit de beste journalistiekopleiding heeft. Dat christendom, daar kon ik mijzelf wel overheen zetten.
Eenmaal rondlopend op de CHE veranderde mijn leven totaal. Niemand verplichtte mij te geloven of naar de kerk te gaan en toch zag ik hoe mooi God in mensenlevens werkte. Als mijn fiets met een lekke band had, stonden er direct vijf (onbekende) mensen klaar om te helpen. Wanneer ik mijn laptop in de openbare computerruimte achterliet, lag hij twee dagen later nog steeds op dezelfde plek. Of iemand was zo lief geweest om hem bij de servicebalie af te leveren. Daarnaast werd niemand – hoe crazy, onchristelijk of sociaal ongemakkelijk ook – buitengesloten. Iedereen was welkom en iedereen gelijkwaardig. Ha, nu ik het opschrijf, klinkt het echt als een utopie. Een sprookjesschool. Maar toch, er is geen woord aan gelogen. Natuurlijk was er genoeg te verbeteren, maar niemand en geen instituut is perfect/heilig. Ik ben in ieder geval blij dat de CHE mij nooit om mijn ‘ongeloof’ heeft geweigerd. Naast het respecteren en in acht nemen van hun christelijke normen en waarden, werd er niet meer van mij verlangd. Dat vond ik een redelijke eis. Ik had mij niet voor niets ingeschreven bij een christelijke hogeschool. Hoe anders is dat op het Hoornbeeck College. In de internetserie #BOOS was te zien hoe deze school de niet-christelijke Floor weigerde vanwege haar ongeloof, haar zogenaamde ‘identiteit’. Ondanks dat ze bereid was zich volledig aan te passen en desnoods rokjes wilde dragen, werd ze vriendelijk doch dwingend de deur gewezen. Dat is wettelijk gezien misschien niet verboden, maar toch, alles in mij snapt er geen heidenbiet van. Wat is er mis aan het toelaten van niet-christenen in een christelijke omgeving? Worden we dan plots allemaal ongelovig? Ik denk het niet. Het is juist de perfecte mogelijkheid om te laten zien waar je voor staat, wat je drijft en wie jouw bron van leven is. Uitdragen van je geloof, zonder het de ander op te dringen. We moeten mensen als Floor dan ook niet zien als een gevaar voor ‘onze’ christelijke identiteit, maar als een kans om die identiteit juist te verspreiden. Bij mij is immers ook het ogenschijnlijk onmogelijke gebeurd: Ik ben christen. Bas (23) is redacteur bij BEAM. Hij gelooft. Ook in jou. PS: Wat vind jij? Zou jij Floor weigeren? Praat met ons mee in de reacties hieronder of op Facebook!
Geschreven door
Bas
