COLUMN: ik twijfel nog over een titel, en over mijn geloof

Ik voel me onder druk staan om dingen zeker te weten. Schrijf je columns? Dan ga je toch geen halfbakken stellingen verkondigen? Doe alsof je autoriteit hebt en zeg hoe het volgens jou in elkaar zit. En daar zit het hem in: ‘volgens jou’.  Ik kom er steeds vaker achter dat het belangrijk is dat te vermelden. Alles wat ik fluister, schreeuw of schrijf is ‘volgens mij’. Daar zit twijfel achter. Altijd. Iets stellen vind ik makkelijker dan onzeker zijn en moeten vragen. Toch, 'zeker weten' bestaat volgens mij helemaal niet. Er bestaat alleen maar de angst om kwetsbaar te zijn en als ik naar binnen kijk zie ik mezelf zo vaak doen alsof ik iets zeker weet. Maar als ik eerlijk ben... Ik weet niets zeker. Ik geloof alleen maar. Achter alles wat ik denk en zeg kun je ‘…geloof ik’ zetten.

Het enige dat ik weet, is dat ik niets weet (Socrates)

We zijn maar klein

Het leven is toch ook bizar? We komen allemaal zonder voorbereiding of training op een gigantische blauwe bal terecht die door de ruimte dondert met een snelheid van 100.000 km/u, rondom de zon (een andere bal, die in de fik staat), die ook op een bizarre vaart door het universum raast. Zo klein zijn we dus. En dat moeten we allemaal maar volstrekt normaal en begrijpelijk vinden? Vind je het gek dat we twijfelen? Hoe komen we ooit tot de gedachte dat we dingen zeker moeten weten? Ik weet niet eens wat ik over tien minuten doe. Of ik dan nog wel besta. We kunnen alleen maar luisteren naar anderen en experimenteren met wat we denken dat waar is. Is dat niet wat geloven is? Wat is beter? Twijfel, of zeker weten? Wat is eerlijker? Twijfel, of zeker weten? Wat veroordeelt? Twijfel, of zeker weten? Wat start oorlogen? Twijfel, of zeker weten? Wat is menselijker? Twijfel, of zeker weten? Wat is nederiger? Twijfel, of zeker weten? Wat is eerlijker, echter en kwetsbaarder? Twijfel, of zeker weten?

Vroeger was ik een twijfelaar, ik ben daar nu niet meer zo zeker van (Herman Finkers)

Experimenteren

Ik geloof in een christendom dat simpel is. Een christendom dat uitdaagt om te twijfelen. Dat niet van mij vraagt dat ik zeker moet zijn over hoe de realiteit werkt. Maar ook om te proberen met die twijfel te luisteren naar Jezus en te experimenteren met zijn woorden. Daar lef in te hebben. Door hem na te volgen. Niet onszelf af te matten op zoek naar dat vervloekte zeker weten. Door onzeker te zijn en het niet te weten. Zeker weten is nooit Jezus’ doel geweest. Oprecht, kwetsbaar, twijfelend, moedig Hem navolgen wel. Jezus maakt ook een claim over de waarheid. Want is dat niet wat zeker weten is? De waarheid hebben? Jezus zegt: “Ik ben de Waarheid.” Daar leer ik uit dat als ik wil weten wat Jezus precies bedoelt, ik niet alleen moet proberen hem met mijn verstand te begrijpen, maar Hem moet navolgen. Experimenteren zeg maar. Zo groeit de Waarheid vanzelf in mij.

Ik ben de Weg, de Waarheid en het Leven (Jezus Christus)

Zalig de twijfelaars, want zij zullen geloven

Zouden we elkaar als christenen niet juist moeten aanmoedigen om te twijfelen? Om eerlijk te zijn? Kwetsbaar? Geloof is experimenteren met Jezus’ woorden, terwijl je ook twijfelt. We kunnen honderd jaar proberen zeker te weten dat God bestaat, of met argumenten te bewijzen dat onze wereldvisie de beste is. We kunnen er ook voor kiezen onze twijfel te accepteren, maar wel te gaan staan voor wat we geloven dat goed is. …geloof ik.