COLUMN: Ik heb mooiere schoenen dan jij

Op die wolk van trots loop (of nou ja: zweef) ik over Utrecht Centraal. Rug recht en met grote stappen richting mijn perron. Niet dat ik tot dan toe ook maar één compliment over mijn schitterende schoeisel heb ontvangen, maar toch. Plots let ik ook meer op de schoenen van andere reizigers. Tot mijn gigantische genoegen kan niemand tippen aan mijn voetbekleding. Integendeel, ik zie overal hippe stappers die vele schoenmaten (ha-ha) lelijker zijn. Op het moment dat ik denk dat het niet erger kan, lopen er twee afgetrapte, modderige sneakers mijn blikveld in. Mijn zelfingenomenheid neemt nu torenhoge proporties aan. Ik gniffel in mijn vuistje. Wat zielig voor die jongen. Glimlachend en vol medelijden volg ik zijn voetstappen. Hopelijk regelrecht naar een schoenenwinkel. Maar het tegenovergestelde gebeurt: de jongen loopt regelrecht naar een (schoenloze) vrouw om een daklozenkrant te kopen… Ik word van boven direct op mijn nummer gezet. Krijg een onverwachte levensles. Mijn arrogante oordeel kan de kledingkast in. Samen met mijn sneakers, die nu al een groot deel van hun glans hebben verloren. Het gaat er niet om wat mijn voeten dragen, maar waar ze naar op weg zijn.