COLUMN: 'Ik heb mijn XBOX uit het raam gedonderd!'

Veertig keer werd ik kampioen (careermode all the way), ik scoorde zo’n vijftigduizend goals, gooide meer dan vijf controllers kapot en kocht zo’n driehonderd spelers. Honderd nachten sliep ik niet, honderdvijftig keer at ik wat de snackbar op de hoek bezorgde, dertig keer cancelde ik een afspraak, zestig keer reageerde ik niet op een appje en nul keer had ik een voldaan gevoel.

Een paar maanden geleden had ik eindelijk de ballen om te doen wat ik al veel eerder had moeten doen. Ik donderde mijn XBOX uit het raam, figuurlijk dan. Na een laatste aanval met mijn ultieme droomteam besloten ik en FIFA dat het beter is om zonder elkaar verder te gaan. Al zes maanden staat mijn XBOX op iemand anders zijn zoldertje te verstoffen.

Niet dat ik nu dagelijks met een voldaan gevoel rondloop, dat ik geen slechte gewoontes meer heb of wél op al mijn appjes reageer. Toch blijft er meer tijd over voor wat er echt toe doet.

Vijfhonderd keer reageerde ik wél op een appje, veertig keer kookte ik een gezonde maaltijd, drie keer ging ik met mijn vriendin naar de dierentuin, twintig keer was ik op tijd bij een meeting en bijna… bijna alle keren… had ik een voldaan gevoel.

Voor alles is een tijd. Een tijd om te vinden, een tijd om te verliezen. Een tijd om iets te bewaren en een tijd om iets weg te gooien…