COLUMN: Het woord ‘lofprijs’ is een taalkundig gruwel
“Laten we de Heer loven en prijzen,” deelt de zangleider steevast aan het begin van de dienst mee. En of we willen gaan staan. Ik merk dan dat ik – ietwat mechanisch – op ga staan. Me heel heftig afvragend wat het verschil is tussen loven én prijzen. Want wat is – in hemelsnaam – nou het onderscheid tussen die twee? De taalfreak binnen in mij vindt het buitengewoon moeilijk om dit soort dingen zomaar te laten gaan.
Van alle geloofskwesties waar ik mee heb gezeten, vind ik deze het moeilijkst. Als je in het woordenboek ‘loven’ opzoekt, staat er in de definitie ‘prijzen’. En omgekeerd.
Dat is heel erg. ‘Loven en prijzen’ is een tautologie.
Er is – enige tijd geleden – zelfs een genie geweest die dit heeft geprobeerd op te lossen. Loven en prijzen werd samengevoegd.
Loven + Prijzen = Lofprijs. Een taalkundige gruwel. Van Dale erkent dit niet eens als woord.
Het wordt nog erger. Laatst werd er in mijn buurt een seminar gehouden: ‘lofprijs en aanbidding’.
Zelfs als het woord ‘lofprijs’ al een legitiem woord was geweest, was er nog steeds sprake van een tautologie.
De Nederlandse taal is geschonden. Ik ben ten zeerste ontstemd.
Kan je God naast hoog, ook diep of laag prijzen?
Er zijn natuurlijk subtiele verschillen tussen de woorden. Je hoort vaak over mensen die ‘in aanbidding zijn’, maar zelden over mensen die in lofprijs verkeren. Misschien komt dat wel omdat het woord ‘lofprijs’ niet bestaat.
Ook ben je in staat om God ‘hoog’ te prijzen, wat me tot verwondering stemt: Kan je God ook diep, of laag prijzen?
God ‘hoog loven’ is echter niet gebruikelijk, alhoewel Hooglof wel een merk bestek is.
De meest curieuze van al deze uitspraken vind ik deze; God verhogen. Het toonbeeld van perfectie, almacht en al het goede in de wereld. Vervolgens hem nog willen verhogen.
Hem willen verpakken, in een mooi pakpapier.
Het is grappig op een cynische manier; de God die elke taal van de wereld uitgevonden heeft, mens werd, gekleineerd op aarde. Voor ons.
Vervolgens wordt hij weer ‘Groot Gemaakt’ met middelmatig Nederlands.
Ik probeer het irritant te vinden, maar ik vind het alleen maar mooi, in al zijn toepasselijkheid.
Thom Hofstede (20) is student journalistiek. Hij wil je graag aan het lachen maken en stiekem ook iets leren. Iedere twee weken schrijft hij een column voor BEAM.
