COLUMN: Het is oké om alleen te zijn
Vrijdagavond. Ik ben net verhuisd naar Zwolle, vrienden heb ik hier eigenlijk nog niet. Toch wil ik iets leuks doen, want deze ruimte van zestien vierkante meter begint een beetje benauwend te worden. Ik besluit naar de bioscoop te gaan, in mijn eentje. Ik kies de grootste jankfilm uit en plof neer op een stoel. ‘’Wacht je nog op iemand?’’ vraagt een medewerker, “Nee hoor, ik ben alleen.’’
Nu snap ik ook wel dat het zicht van een twintigjarig meisje alleen en huilend in een bioscoop een beetje gek is, maar eenzaam voelde ik me niet. Ik heb jaren geleden al ontdekt wat het verschil is tussen alleen zijn en eenzaam zijn. Alleen zijn is iets waar ik intens van kan genieten, ook als ik met rode, opgezwollen ogen de bioscoop uitstap. Als ik me eenzaam voel huil ik ook, maar dan anders. Dan zijn het tranen uit oprecht ongeluk.
Ik heb jaren geleden al ontdekt wat het verschil is tussen alleen zijn en eenzaam zijn
Het verschil tussen alleen zijn en eenzaamheid ontdekte ik allemaal op mijn kamer in een klein dorp genaamd Nieuw-Buinen, Drenthe. Het was niet altijd gezellig thuis, dus ik spendeerde vrijwel al mijn tijd op mijn kamer. Mijn kamer was nou niet bepaald groot, maar ik had net genoeg ruimte om te dansen op Buttons van The Pussycat Dolls. Wist ik veel waar dat liedje over ging, nu weet ik wel beter. Op mijn kamer voelde ik me nooit eenzaam, had er elke middag uit school de tijd van mijn leven.
Pas toen de eerste ruzies met mijn vriendinnen een ding werden (nee maar echt, ruzies bleken een trend binnen de vriendinnengroep) snapte ik dat alleen op mijn kamer zitten, omdat niemand met me wilde afspreken, zorgde voor eenzaamheid. Ik besefte dat ik zoveel mooie mensen om me heen had en dat ik ze een beetje voor lief nam. Ik gaf me daarom al snel over aan MSN, waar ik het goed probeerde te maken met iedereen. Vervolgens zat ik diezelfde avond nog op de bank een zak chips leeg te eten met mijn beste vriendin, waar ik drie uur geleden nog ruzie mee had. Dit werkte niet altijd, soms gingen er dagen voorbij waar ik niemand sprak. Het dansje dat ik zo goed had ingestudeerd, danste ik met steeds minder enthousiasme.
Soms gingen er dagen voorbij waar ik niemand sprak
Mensen om je heen hebben, maar even alleen willen zijn maakt je niet eenzaam, het maakt je een mens. Alleen zijn omdat je oprecht niemand om je heen hebt, is een ander verhaal. Angst om alleen te zijn is oké, maar wees je ook bewust van de mensen om je heen en om hoe goed je het hebt. Een dag niks gepland hebben maakt je niet meteen eenzaam. En als je je dan toch een keer eenzaam voelt, weet dan dat God bij je is.
Volg jij ons al op Instagram?
Geschreven door
Anouk Timmer
