COLUMN: Goed fout
Zweet op je voorhoofd, een korte ademhaling hoog in je keel, hartslag op 280, trillende handen, een vervelende steek in je buik, nog maar een keer rennen naar de wc, terwijl je net nog bent geweest.
Dat gevoel, net voor of tijdens examens, toetsen, tentamens. Of ik nou slecht of goed had geleerd of geoefend, ik was altijd bang dat ik keihard zou zakken. Een soort faalangst super plus. Zeker bij die meerkeuzevragen. Oh, wat haatte ik die dingen. Want er zaten altijd wel een paar instinkers tussen.
Stel je het eens voor. Het leven als een meerkeuzetoets. Met bij elke vraag een stuk of vier antwoordmogelijkheden en maar één juiste optie. Heb je alle vragen goed? Gefeliciteerd, hier is je kaartje voor de hemel. Kruis je de meeste foute antwoorden aan? Jammer, maar dan ben je gezakt voor het leven en ga je naar de hel.
Ik weet precies wat de goede en wat de foute antwoorden zijn. Zo heb ik het namelijk geleerd.
Op zondag twee keer naar de kerk, dat is goed. Een keer of minder? Prima poging, maar kan niet goed worden gerekend. Een ijsje op zondag? Groot rood kruis erdoor. Zes dagen zult gij arbeiden, maar de zevende dag is een rustdag, ook voor de ijscoman. Met een grote boog om de ijskar heen? Jij snapt het. Wachten met seks tot het huwelijk? Goed. Niet wachten met seks? Heel erg fout. Jaloers zijn? Fout. Stelen? Fout. Man en vrouw? Goed. Man en man? Fout.
Geregeld zat (en zit) ik zo mijn eigen examens na te kijken. Een schuldgevoel als je een ijsje op zondag koopt. Een knagend gevoel toen ik voor het eerst een kerkdienst oversloeg. Of toen ik met mijn – toen nog – vriendje op vakantie ging. Maar ook op de examens van mijn ‘medestudenten’ ging (en ga) ik graag met een rode pen tekeer. ‘Die mensen met die hoedjes die je daar naar de kerk ziet lopen? Die zijn alleen maar bezig met regeltjes. Niks geen persoonlijk geloof.’ Of: ‘Dat stelletje woont samen. Nee, dat rekent God niet goed.’
Maar het leven is geen meerkeuzetoets met maar één goed antwoord en een instinker. Dus stop met geforceerd denken in zwart en wit. Dan hoef je niet door het leven met een korte ademhaling, hartslag op 280, een steek in je buik, maar kun je ontspannen, diep in- en uitademen. En, ook wel een geruststelling: wij zijn niet degenen die onze eigen en andermans examens hoeven na te kijken. Dus drop die rode pen.
Ik geloof dat als je leeft uit liefde voor God, jezelf en de ander, je leven zeker geslaagd is.
En de uitslag, die bepaalt Hij dan wel.
